Rozdział 100 - "Bestseller" cz. I

Witajcie!

Jeśli ktokolwiek jeszcze tu zagląda, niech przyjmie moje najszczersze przeprosiny. Nigdy tak niczego nie zaniedbałam i nie chcę się nawet tłumaczyć. Czegokolwiek nie napiszę i tak będzie mi niezmiernie głupio, że tak Was zawiodłam. Tyle miesięcy przerwy? Ja bym nie miała cierpliwości, by czekać na ostatni rozdział. Jeśli jednak ktoś dotrwał, jestem niezmiernie wdzięczna. Obiecywałam, że opowiadanie zakończę i tak też robię. Przed Wami pierwsza część ostatniego rozdziału przygód sióstr.

O czym przeczytamy?

Będzie ślub, choć może nie pary, o której myślicie.

Będzie impreza, tak szalona, jak się pewnie spodziewacie.

Będzie sielanka, bo jej też w końcu oczekujecie.

Dobra, nie przynudzam już. Do rzeczy - miłej lektury. 

Mam nadzieję, że ktoś tu jeszcze zajrzy.

Pozdrawiam i dziękuję za cierpliwość najwytrwalszym i najwspanialszym czytelniczkom :*

Mam nadzieję, że ostatni rozdział Was nie zawiedzie. Jest dość długi, więc będzie w dwóch częściach.

Jaycee.

            Po raz pierwszy od dawna wszystko się układało. Dziewczyny były szczęśliwe jak nigdy – wszystkie, a to zdarzało się niezmiernie rzadko w ich zawiłych przygodach miłosnych i zawodowych.

- Dziwne… - odezwała się pewnego dnia Irene, kiedy razem z przyjaciółkami z Wrednych Zalotek oraz Moniką, Karoliną i Luizą siedziały w mieszkaniu sióstr.

- Też mnie to dziwi – westchnęła Maja. – Słabo znam tę całą Nareeshę, a ona zaprasza nas na swój wieczór panieński?

- To nie ona was zaprosiła, tylko ja – sprostowała Monika. – To ja będę jej druhną i to ja organizuję tę imprezę.

- Swoją drogą, czuję się urażona. – Madzia udała naburmuszenie, a siostra uderzyła ją łokciem w bok.

- Chcesz się zamienić? Wiesz, że ja się nie nadaję do takich sytuacji. Nie znoszę się stroić, organizować, kombinować…

- Taaa, jasne. A Ree będzie się do ślubu szykować dłużej niż Siva – prychnęła młodsza siostra.

         Obie siostry zdawały sobie sprawę, że Siva był jednym z tych metroseksualnych mężczyzn, który dbali o siebie bardziej niż swoje kobiety, więc ironia młodszej została zrozumiana.

         Dziewczyny od godziny siedziały nad pizzą i piwem, dumając nad najlepszym rozwiązaniem na wieczór panieński dla ich koleżanki. Luiza wydawała się niepocieszona.

- Nie wiem, dlaczego ci pomagamy z obmyśleniem planu zabawy - zwróciła się do Moniki.

- Och, skończ marudzić - poleciła Karolina. - Wiemy, że ty byś wymyśliła wszystko najlepiej.

- Helloł! Organizowanie imprez to moja brocha! Jak Nareesha mogła wybrać Monikę na druhnę?

- Eeee... specjalistką od waszych zawiłych relacji nie jestem - wtrąciła Alex. - Ale wydaje mi się, że są przyjaciółkami.

- My też! - zaparła się Luiza, ale pozostałe dziewczyny spojrzały na nią krzywo.

- Ja tam się nie dziwię. Nareesha zawsze miała dziwną słabość do mojej starszej siostry - przyznała Madzia. - W sumie to od pobytu na Barbadosie, pamiętasz?

         Monika skinęła głową.

- Doskonale. Zbliżyłyśmy się z Nareeshą, kiedy ja oddałam zarobione pieniądze na cel charytatywny. Wtedy znalazłyśmy nić porozumienia.

- Choć nie zawsze było różowo. Do dziś pamiętam, jak praktycznie rozebrałaś ją w holu hotelu, bo nie spodobało ci się, jak na ciebie spojrzała! - zachichotała Madzia.

- Ale wtedy jej nie znałam! Myślałam, że to nadęta paniusia.

- Cóż, teraz wiemy, że jest w porządku - dodała Karolina. - Może więc zamiast wspominać historie, w których tylko wy brałyście udział, wymyślimy coś szałowego na wieczór panieński?

- Zgadzam się. Zaczynam czuć się wyobcowana - westchnęła Luiza, wywracając oczami.

- Ja też - prychnęła Alex. - A Irene na tyle się znudziła, że zaczęła smsować ze swoim "chłopakiem". - Dziewczyna w powietrzu zaznaczyła cudzysłów.

- Hę? - spytała skonsternowana Irene, poprawiając okulary na nosie.

- Właśnie! Nawet nie wie, o czym rozmawiamy!

- A ja nie wiem, dlaczego określiłaś Tony'ego jako jej "chłopaka". - Madzia również posłużyła się powietrznym cudzysłowem, by podkreślić sarkastyczne użycie słowa.

- Bo to jest jej chłopak…

- Tak, ale po co ten cudzysłów?

         Podczas gdy dziewczyny zaczęły się spierać o to, czy Tony jest chłopakiem Irene, czy tylko jej "chłopakiem" (jak twierdziła Alex, co wywołało kolejną lawinę tekstów o jej romansie, czy też "romansie" z Ricky'm Marksem), za drzwiami mieszkania odbywała się nieco inna sprzeczka.

- Cicho!

- Co?

- No cicho mi być!

- Nic nie słyszę!

- Krew mnie zaraz zaleje, cicho możesz być?

- A co za szyk zdania, Tom? Ochrzciłeś się mistrzem Yodą? - prychnął Jay i rozejrzał się po kolegach z szerokim wyszczerzem, ale niestety nikt nie przybił mu wyciągniętej w górę piątki, która smętnie opadła.

- McGuiness, nakaz ciszy też się ciebie tyczy. Ja chcę słyszeć, o czym rozmawiają!

- Znaczy podsłuchiwać.

- A jeśli nawet, to co?

- No... nic. Ale w jakim celu chcesz podsłuchać, co dziewczyny planują na wieczór panieński? - dziwił się Nath. - Chcesz ściągnąć od nich pomysł?

- Nie oszukujmy się, na pewno wymyślą coś lepszego niż my - wtrącił Max.

- Tak, jeśli malowanie paznokci i robienie maseczek uznajesz za odpowiednie na wieczór kawalerski, to nie krępuj się i zerżnij pomysł od dziewczyn. Nie zapomnij zapisać, bo ci się nazwy peelingów pomylą - zwrócił z sarkazmem uwagę Nath.

         Tom naburmuszył się, ale tylko na chwilę. Szybko wrócił do podsłuchiwania rozmowy koleżanek pod drzwiami mieszkania. Było ich osiem i zachowywały się nad wyraz głośno.

- Chleją tam chyba wódkę. Słyszę, że Monika jest podchmielona.

- Tak, McGuiness wszędzie wywącha procenty - prychnął Nath.

- Mówię wam!

- Co za różnica? Cicho, jełopy, bo nic nie słyszę!

         Za drzwiami zapanowała mała przepychanka. Tom z Jayem walczyli o miejsce przy dziurce od klucza, która i tak była tak mała, że nic nie było przez nią widać, ale na początku ich eskapady Nath zażartował, że tam będą najlepiej słyszeć. Sam beniaminek i Max stali nieco z tyłu, rozbawieni i poirytowani tą sytuacją.

- Nie możemy po prostu zabrać go do klubu ze striptizem? - podsunął Max.

- Zbyt banalne - Tom przerwał tarmoszenie McGuinessa i wywrócił oczami.

- No to może striptiz w Vegas? - zaproponował Nath.

- Nie i już! To ma być coś wyjątkowego, a nie nasza codzienność.

- Ciężko będzie przebić tę naszą codzienność.

- Zamkniesz w końcu jadaczkę? Nic nie słyszę! - warknął ponownie Tom. Nieco za głośno. Zza drzwi rozległ się dziewczęcy głos.

- My za to słyszymy was doskonale.

- Tak? Od kiedy? - spytał zmieszany Tom.

         Po drugiej stronie w mieszkaniu dały się słyszeć kroki. Po chwili drzwi się otworzyły.

- Od kiedy powiedziałeś "a teraz japa kapcie, bo wujcio Tom zamierza podsłuchiwać, co one takiego planują na wieczór panieński" - wyjaśniła Monika, z politowaniem spoglądając na kumpla. - Nie łatwiej było zapytać?

- Nie sądziłem, że odpowiecie...

- A ja nie sądziłam, że chcecie ukraść nam pomysł o maseczkach - roześmiała się Madzia.

- No, akurat ten pomysł to może niekoniecznie, choć Jayowi przydałoby się trochę nawilżenia. Może wtedy wyrwie jakąś foczkę - zachichotał Parker, a Jay się naburmuszył.

         Nath wpił się w usta swojej dziewczyny i babskie pogaduchy zostały przerwane. Członkowie The Wanted jak gdyby nigdy nic usadowili się w salonie mieszkania Moniki i Madzi.

- Tak, zapraszam. Nie krępujcie się - westchnęła rudowłosa i obserwowała, jak pizza znika w ustach wygłodniałych piosenkarzy.

- Tak sobie myślę… - zagadnął jak gdyby nigdy nic Tom. - Że moglibyśmy wymyślić coś razem. - No wiecie, na te wieczory panieńskie i kawalerskie, które musimy zorganizować.

- Nie pamiętasz, co się stało w Las Vegas, gdy połączyliśmy te dwie imprezy przed ślubem Nicka i Audrey? - spytała Karolina.

- Oczywiście, że pamiętam. Chajtnęłaś się z Kubą, chociaż spotykałaś się z Maxem. A twój chłopak z kolei wam świadkował.

- Tak, a ile to wywołało zamieszania? - westchnęła ciężko Karolina.

         Tamten wypad do Vegas był po części początkiem końca jej związku z Maxem. Pijacki wybryk doprowadził do niewyobrażalnej zazdrości, która z czasem eskalowała do takiego stopnia, że konieczne było zerwanie.

- E, tam. Tobie wyszło na dobre - wtrąciła Luiza. - Teraz jesteś z Kubą szczęśliwa. A ja po pijackim ślubie z Ryanem niemal z nim zerwałam. Jako mój mąż doprowadzał mnie do szału.

- Niestety nie wszystkim wyszło na dobre. - Jay zrobił krzywą minę.

- A, no tak. Ten idiota z kolei ożenił się z byłą dziewczyną Joela, co z kolei przyczyniło się do jego kłopotów z Moniką. - Tom klasnął w ręce, przypominając sobie całą historię.

- Na domiar złego ty i Madzia ośmieszyliście mnie w kasynie, kiedy skłamaliście, że jestem upośledzony, żeby nas wpuścili - Naburmuszony Jay założył ręce na klatce piersiowej, a Tom i Madzia roześmiali się szczerze.

- Tak, wbrew pozorom to był udany wyjazd, który będziemy chyba wspominać do końca życia - zamyśliła się Madzia.

- Ale to nie znaczy, że powtórzymy to przed ślubem Sivy i Nareeshy - zauważyła Monika. - Są spokojni, stonowani, zrównoważeni… Chciałabym, żeby ich wieczory panieński i kawalerski były niezapomniane, ale nie naładowane kłopotami.

- Ech, Brukselka ma rację - westchnął Tom. - Siva nie jest fanem Las Vegas, musimy wymyślić coś innego.

- Najlepiej samodzielnie - podpowiedziała Luiza. - Podczas gdy my wymyślimy coś na wieczór panieński Ree…

- Ale to dopiero w lutym! Nad czym wy chcecie dumać tak długo? - zdziwił się Nath.

- Nad czymś wyjątkowym - wyjaśniła Madzia i pocałowawszy swojego chłopaka na pożegnanie, niemal wypchnęła go za drzwi, razem z resztą nieproszonych gości.

- Wow, są naprawdę zdeterminowani - zauważyła Kathy.

- Cóż, trudno im się dziwić. Siva to pierwszy z nich, który zostanie zaobrączkowany. Poczuwają się w obowiązku, by odpowiednio pożegnać go ze stanem kawalerskim. - Irene wzruszyła ramionami.

- A my musimy to samo zrobić dla Nareeshy. Dlatego burza mózgów, panie! - Monika zatarła ręce i upewniwszy się, że nikt nie podsłuchuje pod drzwiami, mogły kontynuować snucie planów.

*

         Ślub został zaplanowany na walentynki, wśród ochów i achów Luizy o kipiącym romantyzmie przedsięwzięcia. Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Ceremonia miała się odbyć w małym kościółku w Irlandii Północnej, skąd dorożki miały zabrać gości na miejsce wesela. Tom próbował przeforsować pomysł z wyspą Iona, ale Nareesha i Siva woleli nie powtarzać przygód z klasztorem. Jakby to wyglądało, gdyby chcieli, aby ich ślub odbył się u zakonników, których dwa razy robili w balona, najpierw udając, że są w uświęconych związkach, a potem podszywając się pod księży i zakonnice?

         Wszystko w teorii było pięknie jak w bajce, gdyby nie jeden mały szczegół. 14 lutego rano, kiedy Monika otworzyła oczy, mogła wydusić z siebie tylko trzy słowa.

- O… mój… Boże…

         I wszystko wskazywało na to, że spokojne wieczory, które miały pożegnać stan wolny Sivy i Nareeshy przed ślubem, zamieniły się w kolejną szaloną imprezę. Albo przynajmniej tak się Monice wydawało, bo nie pamiętała prawie nic. Przez chwilę leżała, próbując dojść do siebie, ale uznała, że tym nic nie wskóra. W pokoju było jasno, więc słońce już wstało. Czuła się, jakby ktoś uderzył ją czymś w głowę, a na domiar złego nie mogła się ruszyć. Z trudem wyciągnęła rękę po telefon, który miała nadzieję znaleźć na szafce nocnej. Niestety nie tylko nie mogła utrzymać dłoni w powietrzu dłużej niż przez dwie sekundy, ale i telefonu nie dostrzegła. Zorientowała się za to, że nie jest u siebie w mieszkaniu. Kiedy jej oczy przyzwyczaiły się do światła, rozpoznała pomieszczenie jako sypialnię Adama i odetchnęła z ulgą. Przynajmniej była w mieszkaniu swojego chłopaka, a nie w jakiejś melinie obcego psychopaty. Spróbowała zawołać imię właściciela, ale głos uwiązł jej w gardle. Miała szczerą nadzieję, że to nadal sen, bo inaczej oznaczało to, że znowu dała ciała.

- Żyjesz, dobrze - usłyszała głos Adama i odetchnęła z ulgą. - Minie jeszcze kilka godzin, zanim leki przestaną działać.

         Jakie leki? Co on mówił? Czy znowu zapadła w jakąś śpiączkę i odbywała podróż astralną, gdzieś poza swoim ciałem, które leżało jak kłoda na łóżku?

         Nie mogła się odezwać, ale najwyraźniej jej skonsternowane spojrzenie wystarczyło, by Adam zrozumiał, czego próbuje się dowiedzieć. Pocałował ją delikatnie w czoło i odgarnął jej włosy, by widzieć jej oczy.

- Wczorajsza noc była bardziej szalona niż przewidywałaś.

- Co ty nie powiesz. - Monika próbowała prychnąć, ale jej nie wyszło.

         Dopiero po dziesięciu minutach udało jej się w miarę wrócić do żywych. Głos miała zachrypnięty, jakby wrzeszczała na stadionie, mięśnie jej zwiotczały i ledwo trzymała się na siedząco. Adam za to cały czas, zamiast udzielić jej sensownych informacji, zaśmiewał się do rozpuku.

- Dobra, nie chcesz, nie mów. Dzwonię do Karoliny, ona mi powie, co się działo.

- Tak, na pewno.

- A to co niby znaczy?

         Adam wywrócił oczami i złapał Monikę za rękę. Chciała mu się wyrwać, ale była jeszcze otępiała. Zamiast tego wbiła w swojego chłopaka patrzałki.

         Pamiętała, jakie były plany. Razem z dziewczynami miały zrobić sobie wieczór spa, a potem wsiąść na wynajętą barkę pływającą po Tamizie. Pierwsza część celebracji przebiegła pomyślnie, podobnie jak początek drugiej. Była muzyka, szampan, przystawki i tort pusty w środku, z którego miał wyskoczyć striptizer. Striptizu żadnego jednak Monika nie pamiętała. Pamiętała za to jak przez mgłę, że z brzegu rzeki chłopaki wykrzykiwali jakieś miłosne wyznania pod ich adresem, a potem wskoczyli do wody, a potem…

- Co to jest, "Pięćdziesiąt twarzy Greya"? Kręci cię znęcanie się nad bezbronną kobietą? - spytała rudowłosa swojego chłopaka, widząc, że ten nie spieszy z wyjaśnieniami, mimo iż niewątpliwie wiedział więcej niż ona.

- Ty? Bezbronna? - Adam roześmiał się gardłowo.

- Ech, nie mam siły cię uderzyć. Wyobraź sobie, że właśnie dostajesz silny cios między żebra. - Zrezygnowana Monika oparła głowę na poduszkę. - Która godzina?

         Adam spojrzał na swoją dziewczynę spode łba.

- Dziesiąta. Tak łatwo się poddajesz?

- Nie chcesz mówić, to nie mów. Może to i lepiej, że się nie dowiem, jakie leki dostałam w nocy? Odchoruję swoje i zaczniemy się zbierać na ślub. Samolot mamy o 14, ślub jest o 18. Na miejscu ma być fryzjerka, ale makijaż będzie musiała mi zrobić Eliza i…

- Zaraz, zaraz? Kim jesteś i co zrobiłaś z moją dziewczyną? - spytał zdziwiony Adam, sprawdzając, czy Monika nie ma temperatury.

- Hę?

- Nie będziesz dociekać?

- Mówiłam ci, że nie.

         Adam wyglądał na niepocieszonego. Monika uśmiechnęła się w myślach. Strategia działała. Udawała obojętną, ale paliła się, by poznać prawdę. Co takiego wydarzyło się w nocy?! Na zewnątrz wyglądała jednak na opanowaną, a Adam stracił cały rezon. Nerwowo potarł kark i przespacerował się po pokoju, by odszukać swój telefon, wciśnięty między poduszki na fotelu. Przez chwilę przeglądał wiadomości, a widząc, że jego dziewczyna nie wykazuje nimi zainteresowania, sam przybliżył jej ich treść.

- Twoja siostra i Nath zaraz będą wsiadać do samolotu. Z resztą spotkamy się na lotnisku.

- A Siva i Ree?

- Co z nimi?

- No… żyją?

- Tak, żyją. Wszyscy żyją. Choć ty ledwo co…

- Cieszę się, że wszyscy są cali - odpowiedziała dyplomatycznie Monika i spróbowała zwlec się z łóżka.

- Nie wstawaj jeszcze. To były silne leki.

- Muszę się wziąć prysznic i się spakować.

- Pomogę ci - zaoferował się Adam.

- Więc jedź do mojego mieszkania i spakuj mi rzeczy. Wszystko jest na wierzchu, łatwo znajdziesz.

- Miałem na myśli pomoc z prysznicem… - Adam uśmiechnął się lubieżnie, a Monika zmierzyła go krytycznym wzrokiem.

- Nie dla psa kiełbasa - rzuciła oschle i z trudem podniosła się do pionu.

- Monia, jaka kiełbasa? - spytał skonsternowany chłopak, ale rudowłosa go zignorowała i udała się do łazienki.

         Co ich podkusiło, żeby imprezę zorganizować na dzień przed ślubem? To mogło mieć katastrofalne skutki, ale poprzedniego wieczora byli przekonani, że to będzie spokojna noc. Po raz kolejny się przeliczyli.

         Nie tylko Monika miała mętlik w głowie. Kiedy Madzia i Nath przebudzili się tego ranka pod wpływem hałasu jakieś syreny okrętowej, początkowo nie wiedzieli, co się stało i gdzie się znajdują. Dopiero po chwili zaczęły do nich docierać strzępy pamięci z kolejnej szalonej nocy. Spali w dokach, gdzie zacumowała barka, na której odbywał się wieczór panieński.

- Gołąbeczki wstały? - spytał zachrypniętym głosem kapitan, a Magda podskoczyła przerażona, orientując się, że nie są sami.

         Szybko rozeznała się w sytuacji. Byli ubrani, jej przyzwoitość pozostawała więc nienaruszona. O ile można było tak mówić, zważywszy na kolejne upicie się do nieprzytomności. Pamiętała bowiem tylko urywki z późnych nocnych godzin. Nie miała pojęcia, skąd na barce wziął się Nath, który teraz leżał przy jej boku i przecierał zaspane oczy. Gdzie była reszta i co się tak naprawdę stało?

         Nikt nie odpowiadał na telefony i wiadomości. Dopiero koło dziesiątej, kiedy razem z Nathem ledwo żywi i skacowani czekali na samolot, Adam był łaskaw odpowiedzieć na smsa, dzięki czemu Madzia wiedziała, że pozostali żyją.

- Nath… - zagaiła nastolatka, kiedy w końcu zajęli miejsca w samolocie. - Nie pijmy już więcej, co?

         Chłopak się roześmiał i cmoknął ją w dłoń. Wyglądali jak przerzuci i wypluci, ale na jego ustach wykwitł uśmiech.

- Zgadzam się - przytaknął ze śmiechem. - Choć nie chce mi się wierzyć w to, co opowiadał kapitan…

         Oboje się roześmiali. Przebudzili się na barce w swoich ramionach. Nikogo nie było, a jedyną obecną osobą był kapitan, który przybliżył im fakty, które były mu znane. O dwudziestej rejs panieński wypłynął z przystani. Trzy godziny dziewczyny balowały na rzece, potem barka zacumowała, bo jedna z dziewczyn (kapitan nie pamiętał imienia) chciała sikać wprost do rzeki, więc konieczne było znalezienie toalety. Większość osób była już nieźle ścięta. Podobno panna młoda podrywała kapitana, ale w to Madzia i Nath nie chcieli wierzyć. Uwierzyli za to w atak paniki "rudowłosej krzykaczki", która przez telefon ganiła agencję towarzyską za nieprzysłanie żigolaka. Madzia nie chciała wyjaśniać mężczyźnie, że chodziło o striptizera, nie żigolaka, który w założeniu miał wyskoczyć z tortu. Ten jednak okazał się pusty w środku, bo wynajęty chłopak miał chorobę morską i uciekł bez słowa, niwecząc niespodziankę dla Nareeshy. Mimo wszystko zabawa była przednia, przynajmniej do momentu, który nastolatka pamiętała. Do północy wszystko miało jakiś sens, potem dziewczyny zaczęły się wykłócać, która impreza była najbardziej szalona i zapanowało zamieszanie. Reszta była dla Madzi rozmazaną plamą świadomości. Kilka puzzli do układanki dołożył Nath, który opowiedział swoją stronę wydarzeń.

         Wielki organizator wieczoru kawalerskiego, "wujcio Tom", poddał się i na prośbę samego Sivy zdecydował się zorganizować kameralne spotkanie. Zamiast wódki podał jednak absynt, przez co wszystkim chłopakom odbiła palma. Podobno drogę do przystani przemierzyli na koniach, ale w to Madzia nie uwierzyła. Uparcie twierdziła, że to absynt wywołał jakieś dziwaczne wizje u jej chłopaka i ten ostatecznie się z nią zgodził, szczególnie kiedy znalazł paragon z taksówki w kieszeni swoich spodni. Pewne było jednak, że uczestnicy wieczoru kawalerskiego zdzwonili się przez Kubę z Karoliną i zjawili się na brzegu rzeki, gdzie akurat przepływała barka z dziewczynami. Najpierw były jakieś wrzaski i miłosne wyznania, a potem dwóch chłopaków wskoczyło do Tamizy "na bombę" (tego Nath już nie pamiętał, ale kapitan barki stanowczo zapierał się, że tak było). Wyjaśniło się więc, w jaki sposób Nath znalazł się u boku Madzi. Niepewne było, co stało się z drugim delikwentem, który wskoczył do wody. Madzia i Nath obstawiali Toma lub Jaya, ale niczego nie można było wykluczyć.

         W samolocie para zdrzemnęła się jeszcze, ale już teraz wiedzieli, że wieczorem będą nie do życia.

- Współczuję Nareeshy - westchnęła Magda, gdy odbierała swój bagaż. - Wychodzić za mąż na kacu… Jeśli głowa ją boli choć w połowie tak, jak mnie, to jest gorzej niż źle.

- My chyba nigdy się nie nauczymy, że powinniśmy mieć dożywotni zakaz imprezowania. Myślisz, że ktoś będzie pamiętał, co się w nocy wydarzyło?

- Nie mam pojęcia. Mam nadzieję, że coś z tego poskładamy - westchnęła Madzia i skierowali się na postój taksówek.

         Musieli jeszcze dojechać do hotelu w pobliżu kościoła, gdzie miał się odbyć ślub.       Irlandia, mimo pory roku i mroźnej pogody, była piękna. Niestety para młoda, którą Nath i Madzia spotkali na miejscu wyglądała po szalonej nocy niczym zombie.

         Nareesha siedziała w pokoju hotelowym, a fryzjerka tańczyła wokół jej głowy i wymyślała coraz to nowe fryzury. Siva leżał twarzą do poduszki i oddychał ciężko. Po podłodze walały się ubrania, suknia ślubna leżała wciśnięta między frak Sivy a torbę podróżną.

- Cześć… - przywitał się zachrypniętym głosem Nath.

- No, to świadków mamy, kochanie - odetchnęła Ree. - Nawet gdyby reszta nie dotarła, ślub może się odbyć zgodnie z planem.

         Dziewczyna była jeszcze podchmielona. Opowiedziała, że razem z Sivą przylecieli do Irlandii Północnej porannym samolotem, niemalże zaraz po imprezie.

- A… pamiętacie coś? - spytała Madzia.

- Niewiele. Tyle że się schlaliśmy w trupa - wysapał Siva w poduszkę.

- Z tym trupem to się zgadza. Od kiedy tu weszliśmy, walnął się tak na łóżko i się nie podnosi. Wyobrażasz sobie, że pili absynt?

- Nath wspominał…

- Jezu, dzień przed moim ślubem… Zdjęcia będą okropne! - Nareesha załamała ręce.

- Ważne, że wspomnienia będą wspaniałe - pocieszyła narzeczoną Sivy Madzia.

- Tak, masz rację, Meggs. Dzięki za te słowa.

- Do usług. Też głowa mi pęka, ale trzeba być dobrej myśli. I najlepiej nie pić.

- Tak, zaraz odwołam wino, które miało być podane na weselu - zachichotała Ree, ale szybko zreflektowała, że to dobry pomysł.

         Aby uniknąć powtórki z rozrywki, zrezygnowała z podania alkoholu i zdecydowała się jedynie na lampki szampana dla gości.

         Po kolei do hotelu zjeżdżali się goście. Nie było czasu na dłuższą rozmowę i składanie historii z nocy do kupy. Wszyscy spieszyli się, by zrobić się na bóstwo, wrócić do żywych albo dopiąć na ostatni guzik sprawy organizacyjne. Przyjaciele porozumieli się w tylko jednej kwestii - pamiętali strzępki z nocy. Wydawało się, że najwięcej wie Adam, ale on nadal nie kwapił się z opowieścią. Albo czekał na większą liczbę słuchaczy, albo wieczór rzeczywiście miał jakiś upokarzający przebieg, co dla dobra innych starał się ukryć. Goście i para młoda zgodnie stwierdzili, że na tę chwilę zajmą się po prostu celebrowaniem chwili.

         Malownicze krajobrazy Irlandii nie zostały przytłumione przez zimową pogodę. Było dość ciepło, a atmosfera była wręcz gorąca. Starodawny mały kościółek został przystrojony tradycyjnie. Panna młoda, mimo nocnej imprezy wyglądała pięknie. Luiza powtarzała, że to jej umiejętności zatuszowały wszystkie niedoskonałości, ale prawdą było, że Siva był wpatrzony w swoją narzeczoną jak w obrazek nawet zanim blondynka dopadła do niej z akcesoriami do makijażu. Wszyscy prezentowali się wyjątkowo dobrze. Para młoda zażyczyła sobie, by ich bliscy ubrali się dość elegancko, ale raczej wygodnie. Dlatego przyjaciele odetchnęli z ulgą, widząc zaparkowane pod kościołem dorożki, które miały zabrać ich na miejsce wesela.

- No, w normalnej kiecce to bym tego konia nie dosiadła - stwierdziła Luiza, a wszystkie dziewczyny zawtórowały jej śmiechem.

         Ceremonia mogła się rozpocząć. Ojciec Nareeshy doprowadził ją do ołtarza, gdzie stał zdenerwowany, ale szczęśliwy Siva. Nie było łez u pary młodej, ale rodzice Ree płakali jak bobry, oddając córkę piosenkarzowi, szczególnie kiedy nadeszły przysięgi.

- Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem - zażartował szeptem Nath, ale kiedy zauważył, że jego ukochana się wzruszyła ceremonią, podał jej płócienną chusteczkę - Wiesz, niedługo to będziemy my.

- Niedługo? - spytała zdziwiona Madzia, ocierając łzy.

- No... mam taką nadzieję. Oczywiście tylko jeśli chcesz. Bo ja chcę. Bardzo. Ale nie jakoś desperacko. Po prostu... byłoby miłą perspektywą stanięcie kiedyś na ślubnym kobiercu.

         Madzia się uśmiechnęła. Nath był taki uroczy, kiedy plątał mu się język.

- To niedługo czy kiedyś? - spytała dla zgrywy.

- A jak byś wolała?

- Nie wiem. Na razie wystarcza mi to, co jest między nami. Może poczekamy i zobaczymy, co z tego wyniknie? Co przyniesie los?

- Tak, podoba mi się taka odpowiedź. - Nath się uśmiechnął i delikatnie pocałował swoją dziewczynę w usta. Akurat w momencie, w którym pan młody całował pannę młodą.

- Uuu... - Tom niemal zagwizdał i pochylił się nad siedzącą przed nim i Kelsey parą przyjaciół. - Czyżby jakiś znak?

- Nie, nie. Teraz pora na was - odciął się beniaminek i znacząco spojrzał na przyjaciela i skacowaną Kelsey, która próbowała trzymać fason, ale szło jej dość opornie. Madzia uśmiechnęła się do niej pokrzepiająco.

         Oprócz rodzin Sivy i Nareeshy w Irlandii zjawili się niemal wszyscy przyjaciele. Była Madzia i Nath, Monika z Adamem, Karolina z Kubą, Luiza z Ryanem, Tom z Kelsey, Max z dziewczyną (której imię wszystkim umknęło) oraz samiutki Jay (który podobno korzystał z bycia singlem). Jako że wesele było kameralne, obecne na wieczorze panieńskim Wredne Zalotki nie były zaproszone, nad czym Madzia ubolewała, bo była przekonana, że chociażby Irene pamięta z nocy więcej szczegółów niż ona. Na razie jednak przebieg wieczoru pozostawał tajemnicą, przyjaciele postanowili więc cieszyć się szczęściem młodej pary.

         Radości nie było końca. Kiedy Siva wyszedł z kościoła ze swoją świeżo upieczoną małżonką, wszyscy zaczęli sypać ryż. Dodatkowo zaczął prószyć śnieg, ale wszyscy byli tak ożywieni, że nie czuli chłodu.

         Do miejsca wesela można było przejść pieszo, ale aby uczynić wieczór jeszcze bardziej niezapomnianym, para młoda zafundowała przejażdżki dorożkami. Cała droga została oświetlona lampionami, które odcinały się od czarnego nieba.

- Ale tu romantycznie... - westchnęła Karolina, wtulając się w Kubę, który starał się ją rozgrzać wszystkimi znanymi sobie i przyzwoitymi pomysłami.

         Jechali sami dorożką, jako jedni z ostatnich gości. Przy drodze migotało pomarańczowe światło lampionów, w oddali widać było hotel, do którego zmierzali.

- Tak... - westchnął chłopak.

- A co, nie?

- Nie... tak...

- No to nie czy tak?

         Kuba odetchnął głęboko.

- Czekaj, coś mnie gniecie w spodniach - odezwał się i zaczął zmieniać pozycję, a przerażona Karolina zasłoniła usta ręką.

- Czy ty chcesz mi się oświadczyć?! - spytała zdziwiona, a dorożkarz obrócił głowę w stronę chłopaka i pokręcił głową, jakby chciał powiedzieć "nie na ślubie innej pary, idioto". - Bo wiesz, zgodzę się, ale... czy to aby nie za szybko?

         Skonsternowany Kuba popatrzył najpierw na dorożkarza, który wzruszył ramionami i wrócił do obserwacji drogi, a potem na swoją dziewczynę.

- Cieszę się, że byś się zgodziła, ale to tylko mój telefon. - Smartphone zabłysł w świetle lampionów, a Karolina ukryła twarz w dłoniach.

- Ale wstyd... - wydyszała.

- Hej, żaden wstyd. W sumie nie dziwię się, że pomyślałaś o oświadczynach. Romantyzm otoczenia, piękna ceremonia, walentynki, mój urok...

- Nie zapominaj o fakcie, że coś cię uwierało. To mnie zmyliło - westchnęła Karolina. - Teraz mi głupio.

- Dlaczego? Niepotrzebnie. Teraz, kiedy wiem, że się zgodzisz, mogę pokusić się o kolejny krok.

- Jezu, byle nie na weselu! - krzyknęła Karolina, a Kuba zasłonił jej usta ręką. Oboje się roześmiali i dalszą drogę do hotelu przebyli w ciszy.

         Czekała tam na nich niespodzianka. Prawie wszyscy goście stali przed wejściem do hotelowej restauracji, a jeden z nich, ubrany w karmazyny garnitur, który odstawał od reszty, krzyczał coś w stylu "Gorzko!", ku uciesze swojej towarzyszki, wyjątkowo wysokiej blondynki, odzianej równie elegancko i równie... czerwono.

- Kto to? - Kuba zmarszczył brwi i pomógł Karolinie wysiąść z dorożki.

- Jeśli mnie wzrok nie myli, to Danny Jones.

- Spóźniony, jak zawsze - westchnął Siva, ale przywitał kolegę.

- Ominęła cię piękna ceremonia ślubna - zauważyła Nareesha, a Danny machnął ręką.

- E, tam. Ja i tak tylko na wesele ręce zacierałem. Znacie Georgie?

         Członek McFly zapoznał swoją małżonkę z tymi, którzy jej jeszcze nie znali. W gruncie rzeczy wszyscy cieszyli się, że przybył, bo było z nim zawsze weselej.

- Kto go w ogóle zaprosił? - spytał szeptem Siva swojej małżonki, a ta wzruszyła ramionami.

- Myślałam, że ty.

- Ja?

- Nie, ja. - Ree wywróciła oczami.

- Oboje nas zaprosiliście - wtrąciła Georgie. - Dokładnie wczoraj w nocy.

- CO?! - spytali chórem niemal wszyscy obecni.

- A co było wczoraj? - wtrąciła mama Sivy, ale wszyscy ją zignorowali, więc weszła do restauracji.

- Jak to w nocy? Dzwoniłem do ciebie po pijaku? - spytał Siva. - Chyba nawet nie mam twojego numeru...

- Mężusiu, nieźle się musiałeś schlać, skoro nie pamiętasz, kto pchnął do przodu twój nudny jak flaki z olejem wieczór kawalerski.

- No tak, tego się mogłem domyślać - westchnął poirytowany Tom. W gruncie rzeczy cieszył się z pojawienia się osoby, która mogła rzucić światło na ich nocne przygody. - Przydaj się na coś i powiedz, pamiętasz, co robiliśmy w nocy? Jakoś nam film się urwał.

- Że też ja muszę wam wszystko wyjaśniać - westchnął Danny. - Ale spoko, w końcu nie pierwszy raz ratuję was z opresji. Pamiętacie, jak przebraliście się za księży i zakonnice, a ja w stroju biskupa...

- Wasza eminencjo, do rzeczy - przerwała przyjacielowi Monika.

         Wszyscy widzieli jak członek McFly chełpi się władzą, którą posiadał. Pamiętał najwięcej z dnia poprzedniego, co było dość szokujące. Był ich jedyną nadzieją na poznanie prawdy.

- Proponuję wejść do środka, gdzie Danny na spokojnie wszystko opowie - odezwał się Ryan, a wszyscy pokiwali głowami na ten trafny pomysł.

         Weszli do restauracji i zajęli miejsca. Sala była wyposażona w dziesięcioosobowe stoliki, ale ci, którzy się nie zmieścili przy parze młodej, przynieśli sobie krzesła. Towarzystwo trochę się izolowało, ale mieli ważniejsze sprawy na głowie.

- Ciocia Yvette chce nam chyba jeszcze raz pogratulować - zauważył Siva, wskazując głową na starszą kobietę, która przywoływała ich gestem ręki.

- Musi poczekać. Teraz mamy ważniejsze sprawy! - warknęła walecznie Nareesha.

- Kupiła nam dosyć drogi prezent… - Seev stanął w obronie swojej krewniaczki.

- A skąd niby to wiesz? Prezentów jeszcze nie otwieraliśmy.

- Przy składaniu życzeń pod kościołem powiedziała, że kupiła nam trzydziestokilogramowy złoty posążek buddy do ogrodu…

- Co?! Przecież my nie jesteśmy buddystami! Że o tym, że nie mamy ogrodu nie wspomnę… - Nareesha złapała się za głowę, a Jay się roześmiał.

- Przetopicie sobie.

- Właśnie, kij z ciotką Yvette. Może nie dożyć, aż zrobicie te kilka kroków. Opowiadaj, Jones! - uniósł się Tom. - Brakowało tylko, by złapał go za połacie koszuli i nim ostro potrząsnął.

         Wszyscy zignorowali ciotkę Yvette, jej dziwny prezent i brak szacunku okazany przez Toma. Danny odchrząknął i założył nogę na nogę. Madzia ukryła twarz w dłoniach, widząc, że specjalnie wszystko przeciąga.

- Czy naprawdę nikt inny nic nie pamięta? - spytała w końcu zrezygnowana Karolina. - Tak to się zestarzejemy, zanim poznamy przebieg wydarzeń.

- Adam coś pamięta, ale nie chce nic mówić - westchnęła Monika, która nieco znudzona, a nieco poirytowana podparła sobie brodę ręką.

- Ja akurat milczę w słusznej sprawie. - Brunet stanął w swojej obronie.

- W słusznej, kuzynie? - zdziwił się Kuba.

- Tak. W obronie honoru mojej kobiety.

- Twoja kobieta niedługo może stracić cierpliwość i przestać nią być - prychnęła Monika.

- Przestaniesz być kobietą? - zdziwił się Nath, a Monika zmroziła go wzrokiem.

- Bo zapomnę, że stwierdziłam, że się lubimy.

- W porządku, szwagierko. Złość piękności szkodzi.

- Jej to akurat nie zaszkodzi. - Adam objął swoją dziewczynę ramieniem. - Urody ma w nadmiarze.

         Próbował ją pocałować, ale uskoczyła.

- Chyba złośliwości ma w nadmiarze - zachichotała Madzia.

- W takim razie to u was rodzinne - skwitował sytuację Nath i złapał swoją dziewczynę za ręce, zanim ta zaprzęgła do pracy swoje pięści, by się na nim zemścić za te słowa.

         Widząc, że wygłupy zajmują miejsce skupienia, Danny zdecydował się opowiadać.

- No więc, moi drodzy... Dawno dawno temu...

- Co? Jakie dawno temu?! - uniósł się Tom. - Przecież to było wczoraj w nocy!

- Nie przerywaj mu, bo nigdy nie opowie - poprosiła Kelsey, łapiąc się za bolącą głowę.

- No więc dobrze. Późno, późno w nocy... kiedy wszyscy przysypiali na nudnym wieczorze kawalerskim Sivy, Tom wykazał, że jednak ma błyskotliwy umysł, bo najpierw zadzwonił po moje wsparcie, a potem wpadł na pomysł wypicia wysokoprocentowego absyntu. Pamiętacie zapewne, że pan młody i Nath nie chcieli, ale młody uległ perswazji naszego Loczka, a Siva został podstępnie spojony, a potem to już łoił równo i poszło z górki.

- Wiedziałem, że to musiał być podstęp - westchnął Siva, ale nie bardzo się tym obszedł. - Co było dalej?

- No... w sumie nic ciekawego. - Danny wzruszył ramionami.

- No i masz. Buduje napięcie, a potem jego epicka opowieść okazuje się nudna. - Jay był niepocieszony.

- Pewnie sam nic nie pamięta, a pali głupa, żeby być w centrum wydarzeń - warknął Max, poirytowany, że nie dowie się, co się działo w nocy.

- Nie wiem, czy coś pamięta, ale ma wiele zdjęć z wieczoru - oświadczyła jak gdyby nigdy nic Georgie, a wszyscy zrobili duże oczy.

- Pamiętam większość! Prawie nie piłem, bo wiem, jakie szalone imprezy organizujecie. Tym razem musiałem to uwiecznić, aby mieć materiał do ewentualnego szantażu. - Danny wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- Walnęłabym cię, ale ręce nadal mam z waty. - Monika spojrzała na swoje na wpół odrętwiałe dłonie.

- Tego akurat nie wyjaśnię, bo nie mam pojęcia, dlaczego w nocy byłaś z Adamem na oddziale psychiatrycznym.

- Gdzie byłam?! - Monika zrobiła duże oczy i spojrzała na swojego chłopaka. - Lepiej to tłumacz, bo obsmaruję cię w następnej powieści.

- Patrzcie, jaka butna. Jednej jej jeszcze nie wydali, a ona już o drugiej myśli. - Adam wywrócił oczami i puścił uwagę rudowłosej mimo uszu.

- Też mnie interesuje, co Brukselka robiła w wariatkowie, ale to akurat jest dość logiczne, więc może niech Danny kontynuuje swoją opowieść, co? - poprosił Tom.

- Dość logiczne? A co to niby znaczy? - spytał ze śmiechem Nath.

- Uściskałabym cię szwagrze. Jedyny mój obrońca! - Ucieszyła się Monika z jedynego sprzymierzeńca, ale szybko okazało się, że Młodemu chodziło o coś innego.

- Chciałem powiedzieć, że twoja wizyta w takiej placówce jest po prostu logiczna, nie dość logiczna...

- Zapomnijcie o moim błogosławieństwie! - uniosła się Monika, a jej młodsza siostra była zdziwiona.

- Ja też?!

- Wiecie, co? Wszystkich was obsmaruję. Kiedy książka stanie się bestsellerem, wyjawię światu, na kim się wzorowałam, pisząc o poszczególnych postaciach!

- Proszę bardzo, ja nie mam sobie nic do zarzucenia. - Danny uśmiechnął się zawadiacko.

- Ja też - dodał Tom. - Ale ty McGuiness... Lepiej zacznij się modlić.

         Wszyscy się roześmiali, przez co naburmuszenie Moniki zmalało do takiego stopnia, że mogła słuchać dalszego ciągu opowieści Danny'ego.

- No i co było dalej? Na koniach pogalopowaliście na przystań? - spytała Luiza, której Ryan opowiadał tę samą historię z wieczoru kawalerskiego co Nath Madzi.

- Nie, jechaliśmy taksą. - Danny machnął ręką.

- Na pewno? - spytali równo Nath i Ryan, a potem popatrzyli po sobie i parsknęli śmiechem.

- Na pewno. Mam zdjęcia.

         Danny wyciągnął z kieszeni swój telefon i pokazał kilka zdjęć towarzystwu.

- O Boże... - Siva zatkał sobie usta ręką na widok utrwalony na fotografiach.

         Zdjęcia przedstawiały członków wieczoru kawalerskiego: The Wanted, Danny'ego z McFly i Ryana z Lawson oraz Kubę.

- A gdzie Adam? - spytała podenerwowana Monika.

- Och, wtedy pewnie wiózł cię do domku bez klamek. Na niektórych zdjęciach go nie ma.

- Pięknie. Mało materiału kompromitującego.

- Za to jego kuzyn pofolgował sobie za dwoje - stwierdziła Karolina, widząc jak jej poukładany chłopak pręży mięśnie w stronę taksówkarza.

- Na swoją obronę dodam, że nic z tego już nie pamiętam.

- Kiepska ta twoja obrona. Z flirtów z taksówkarzem też będziesz się tłumaczyć.

         Wszyscy stwierdzili zgodnie, że zdjęcia lepiej opowiedzą historię nocy niż Danny, który co chwilę zbaczał z tematu.

- Hej, może zapytam organizatorów, czy da się to gdzieś wyświetlić? Może mają rzutnik? - spytał ochoczo Ryan, a Luiza puknęła się w czoło.

- Chcesz ośmieszyć pana młodego przed jego rodziną i rodziną jego małżonki?

- No... niekoniecznie...

- No właśnie. Siedź cicho i oglądaj.

         Wszyscy przyjaciele usiedli blisko siebie i przekazywali sobie telefon, co chwilę wydając "ochy", "achy", westchnienia, stęknięcia i jęki. To był szalony wieczór kawalerski.

         Początkowo spokojna męska posiadówa z piwem i wódeczką zamieniła się w kolejny Kac Londyn, kiedy do gry wkroczył Danny i "Zielona Wróżka", jak ze względu na właściwości psychoaktywne nazywa się absynt. Od wtedy Kuba z Tomem na wszystkich zdjęciach byli do połowy rozebrani. Na kilku widać też, jak członek The Wanted próbuje ogolić klatkę piersiową aktorowi ze swojego filmu, przed czym ten ucieka.

- Krzyczał, że to do sequelu, ale nawet napruty Kuba nie zgodził się na depilację - tłumaczył Danny.

- Czyli zachował resztki szarych komórek. Na szczęście. - Karolina odetchnęła z ulgą, ale sprawozdawca pokręcił głową.

- No nie wiem, czy na szczęście, bo po zażartej gonitwie była kolejna kolejka, po której zorientowaliśmy się, że Kuba zamiast z nami woli konwersować z Johnny'm.

- Jakim Jonny'm? - zainteresował się Polak.

- Nie pamiętasz swojego kumpla? - prychnął Danny i wskazał jedno ze zdjęć. - O, tutaj sobie gawędzicie.

- Wygląda jakby mój kuzyn gadał sam do siebie - zwrócił uwagę Adam.

- I tak też było, moi drodzy. Bo w pijackim zwidzie nasz kolega konwersował z niewidzialnym Johnny'm Deppem, którzy rzekomo zdradził mu kulisy nowej części "Piratów z Karaibów"...

- W to ci nie uwierzę. Na pewno nie byłem aż tak pijany - naburmuszył się Kuba, kiedy wszyscy zaczęli zwijać się ze śmiechu.

- A pamiętasz coś, cwaniaczku?

- Nie...

- No właśnie. To posłuchaj trzeźwego i odpowiedzialnego kolegi.

         Karolina prychnęła na te słowa Danny'ego, ale ten się nie zraził i zaprezentował kolejne fotografie. Max na większości z nich miętosił cudze lub swoje uszy, co nikogo nie zdziwiło, a jego honor nie został jakoś bardzo nadwątlony. Jay z Ryanem ściskali się nad wyraz czule, a na kilku zdjęciach wyglądało, jakby się całowali.

- O, nie ma tyle wódki na świecie, żebym migdalił się z McGuinessem! - zapierał się członek Lawson.

- Zapominasz, że to magiczna moc "Zielonej Wróżki"... - zachichotał Tom.

- Gówno, nie wróżka! - krzyknął Loczek. - Te zdjęcia są sfabrykowane!

         Danny przyrzekł, że przy zdjęciach nie majstrował, ale na uspokojenie chłopaków i Luizy, która zaczęła panikować, że jej chłopak jest kryptogejem, dodał, że widział "tylko przytulanki i zero buziaków", co przyjaciół uspokoiło. Jay jednak przysiągł na forum, że nie będzie więcej pił, co wywołało falę histerycznego śmiechu. Minęła chwila, zanim mogli przeglądać zdjęcia dalej.

         Na kolejnych grupa wyruszała w miasto. Nie na koniach, ale taksówkami. Tak trafili na przystań, gdzie po raz kolejny wznieśli toast.

- A dlaczego mnie nie ma na tym zdjęciu?

- Tu akurat poszedłeś poić rumaki - wyjaśnił Danny i ignorując dalsze pytania Natha, wskazał kolejne zdjęcie. - A tutaj zapada decyzja kąpieli nago.

         Na kolejnym zdjęciu chłopaki się naradzali.

- Kto był taki mądry, że wpadł na ten pomysł? - spytała Madzia ze śmiechem.

- To wcale nie aż tak głupie jak pojenie rumaków - stwierdził Tom.

         Nath rzucił przyjacielowi mordercze spojrzenie. Wszyscy byli przekonani, że pomysł z kąpielą był autorstwa prowodyra wieczoru kawalerskiego, ale okazało się to nieprawdą.

- CO?! - spytał zszokowany Siva, kiedy Danny oznajmił mu, że to on wymyślił kąpiel w rzece.

- Nie ściemniam, naprawdę to był twój pomysł. Chciałeś popłynąć do Nareeshy, żeby już nigdy się z nią nie rozdzielać. Ale nie, chwileczkę. Mógł to być też pomysł Marvina z JLS.

- A co on tam robił? - zainteresował się Jay.

- Tego oczywiście najbardziej interesuje jego idealny facet - zachichotał Nath, przypominając sobie, jak Jay z Moniką płakali, wspominając urodę piosenkarza z JLS.

- Po prostu wcześniej nikt nie mówił, że był z nami Marvin, a to dość dziwne, bo się nie trzymamy... - tłumaczył się Jay.

- O, ale był z nami - wyjaśniał dalej Danny. - Choć zachowywał się dość sztywno.

         Na kolejnym zdjęciu było widać, że wcale nie towarzyszył mu Marvin, a jego kartonowa podobizna ludzkich rozmiarów.

- Nie wiem, skąd to wziąłeś, Max, ale wywołało furorę. Szczególnie Siva się ucieszył, że ma kogoś do konwersacji. Twierdził, że to Marvin wymyślił zawody pływackie, ale wszyscy wiemy, że był kartonowy, więc wnioski nasuwają się same.

- Nie wierzę. - Nareesha zakryła usta ręką.

- Spokojnie, nawet jeśli cię zdradził, to z kartonem się nie liczy - zapewnił Tom, a po chwili dodał. - Chyba.

- Nie wierzy, że żłopaliście absynt, idioci! - warknęła Monika w obronie Ree, która uśmiechnęła się do niej z wdzięcznością.

         Adam odchrząknął, jakby chciał zaznaczyć, że on nie pił. Jego dziewczyna jednak nie zamierzała go za to chwalić.

- Masz coś do powiedzenia? - spytała.

- Nie, chciałem tylko wtrącić, że wasz wieczór był równie... szalony - zwrócił uwagę brunet.

         Monika nie zamierzała dać chłopakowi satysfakcji i udała, że ją to nie obchodzi. Przeniosła wzrok na Danny'ego, który kontynuował.

- Wtedy to podzieliliśmy się na pary. Kuba oczywiście z wymyślonym Johnny'm, Siva z kartonowym przyjacielem z JLS, Jay z Nathem, Ryan z Tomem, a ja z Adamem, jako że byliśmy najbardziej trzeźwi. Niestety, stanęło na tym, że tylko Siva z Marvinem wskoczyli. Znaczy Siva z kartonem w objęciach. Chciał płynąć do Nareeshy, ale w połowie drogi na barkę, dopingowany przez was dziewczyny, zorientował się, że jego przyjaciel tonie i zawrócił. My zwijaliśmy się na brzegu ze śmiechu. Wy zmieniłyście plany i kazałyście kapitanowi dobić do brzegu. Imprezy na chwilę się połączyły. Zaczęliście pić z nami absynt…

- To wiele wyjaśnia. - Madzia wywróciła oczami. - Kapitan nie miał nic przeciwko?

- Sam się poczęstował. - Danny wzruszył ramionami. - Było bardzo przyjemnie, zobaczcie na zdjęciach.

         Członek McFly pokazał kolejne fotografie, na których Kelsey rzygała za burtę, Kathy całowała się z Alex, a Irene zdjęła bluzkę i siedziała w staniku. To pogrzebało nadzieję Madzi na relację przyjaciółek. Były tak samo nawalone jak ona.

- Wszyscy pili absynt? - spytała zdziwiona, a Danny pokręcił głową.

- Nie, wy już byliście nieźle spojone wódką. Kelsey i Luiza z nami piły, ty, Monika i Karolina spróbowałyście tylko trochę.

- To dlatego trafiłam do psychiatryka? - spytała zniecierpliwiona rudowłosa, a Danny przeniósł wzrok na Adama.

- Ja naprawdę nie wiem, dlaczego twój chłopak ci tego nie powie. Ja wiem tylko tyle, że zaczęliśmy rozmawiać i wspominać osiemnastkę Maggie. Żałowaliśmy, że z niej też nic nie pamiętamy. Wtedy Wredne Zalotki wpadły na pomysł, by skontaktować się ze swoją nauczycielką, tą, która przyniosła wtedy zielsko.

- Z panią Bennett?! - zszokowała się Madzia.

- Tak, chyba. Znalazły ją na facebooku i odezwały się do niej, a ona odpisała im niemal natychmiast, że ma nagrania wideo z tamtej imprezy.

- CO?! - spytali wszyscy zebrani.

         Goście weselni przyglądali się stolikowi, przy którym para młoda i ich przyjaciele pochylali się nad wyświetlaczem telefonu. Zapewne mieli ich za wariatów i, bądźmy szczerzy, mieli sporo racji.

- No… to prawda. Zaprosiliście ją na barkę. Przyjechała dosyć szybko. Wtedy zrobiło się jeszcze ciekawiej. - Danny zaprezentował zdjęcia, na których nauczycielka śpiewu Wrednych Zalotek wrzeszczy na przyjaciół i kopie Monikę.

- Eee… to stąd mój siniak. - Monika dotknęła bolącego kolana. - Ale dlaczego jej odbiło?

         Zamiast Danny'ego odpowiedział jej Adam.

- Cóż, odbiło to dobre słowo. Ta kobieta jest chora psychicznie. Przyjechała z pendrivem z nagraniem i zaczęła nas szantażować, że je upubliczni, jeśli nie zapłacimy jej miliona funtów.

- Nagle ci się język rozwiązał?

- Cóż, prawda i tak miałaby wyjść na jaw. - Adam wzruszył ramionami.

- A co z ochroną honoru twojej kobiety? - zdziwił się Kuba.

- Zamiast bronić jej honoru, muszę zaspokoić jej ciekawość. Tak się bowiem stało, że Monika wywołała wściekłość tej kobiety, kiedy powiedziała, że może jej co najwyżej dać kopa w dupę.

- Tak, a Tom dodał oliwy do ognia, gdy wspomniał o naszej przewadze liczebnej - dodał Danny. - Wtedy nie mogłem robić zdjęć, ale kiedy ta furiatka zaczęła się rzucać i kopać nas wokoło, kilka fot trzasnąłem.

- No i prawie wszystko wiemy - westchnęła Karolina. - Ale co Monika robiła w psychiatryku.

- Pojechaliśmy tam zawieźć panią Bennett. Była agresywna, ale na policję nie chcieliśmy dzwonić, bo padło podejrzenie, że absynt o takiej zawartości alkoholu może być nielegalny. Stąd pomysł zawiezienia jej do domu wariatów.

- A dlaczego to mi podali tam leki?! - spytała zszokowana Monika.

- Och, to była zwykła pomyłka. Kobieta tak się wyrywała, że zamiast niej, to ty oberwałaś silny zastrzyk. - Adam wzruszył ramionami, jakby to było nic takiego.

- To nie mogłeś mi tego od razu powiedzieć? Spodziewałam się najgorszego!

- No… przepraszam. Myślałem, że to za bardzo tobą wstrząśnie.

- Wstrząsa mną tylko jedno. Muszę obejrzeć nagranie z pendrive'a tej wariatki. Gdzie ono jest? - Monika przeniosła wzrok na Danny'ego, który wyjaśnił.

- U mnie w domu. Przechwyciłem je po waszym wyjeździe do psychiatryka, kiedy Jay stanowczo domagał się jego natychmiastowego odtworzenia, wsadził je w zęby i chciał skakać za burtę, by szukać odtwarzacza.

- W to akurat uwierzę - zachichotał Tom. - Ale z tym nagraniem to dobra wiadomość. Wreszcie się dowiemy, co takiego się wtedy działo!

- A może lepiej nie? Jeśli robiliśmy tam coś gorszego niż wczoraj? - spytała Karolina, zagryzając wargę.

- Cóż, ja chyba wolę to niż niewiedzę… - przyznała Madzia i reszta przyznała jej rację.

         Wieczór kawalerski i panieński młodej pary został niemal odtworzony. Zapanowała błoga i spokojna atmosfera. Przyjaciele mieli pamiątki w postaci zdjęć i spokój sumienia, że nie zrobili nic aż nazbyt głupiego. Nikt nie zginął poza kartonowym Marvinem i nikt nie zaginął poza wymyślonym przyjacielem Kuby. Monika szybko wybaczyła Adamowi, że zataił przed nią wspólną wizytę w psychiatryku. W końcu do swoich szalonych przygód mogła dodać i to.

- Daj spokój, Monia - przekonywał Adam. - Będziesz miała co w kolejnych książkach opisywać.

- A żebyś wiedział, że jakiś pożytek z tego szalonego życia musi być!

         Wszyscy się roześmiali. Reszta wieczoru minęła im na zabawie, śmiechu i wspominkach. Siva i Nareesha byli szczęśliwi jak nigdy, pozostali dzielili z nimi szczęście. Humor opadł im nieco, kiedy następnego dnia wrócili do domu i okazało się, że Danny posiał gdzieś dysk przenośny z cennym materiałem wideo. Roztrzepany przyjaciel obiecał, że go odnajdzie, ale jego przeprowadzka, która była właśnie w toku utrudniła to zadanie. Mijało kilka miesięcy, a Danny Jones nadal nie odzywał się w sprawie znaleziska.

         Prawdą stało się, że Alex i Ricky zostali parą. Tak więc wszystkie Wredne Zalotki miały chłopaków. Kathy spotykała się z Samem, który został klawiszowcem zespołu, Irene nie widziała świata poza Tony'm, Madzia miała oczywiście Natha, a Mai serce szybciej zabiło przy Harry'm Stylesie, z którym podczas laserowego paintballa znalazła wspólny język. Gdy ich drogi zetknęły się po raz kolejny, odkryli, że mają ze sobą sporo wspólnego i mimo iż dziewczyna zawsze wolała The Wanted, zdecydowała się dać szansę członkowi One Direction. "To przez te loczki" - powtarzała dziewczynom. Śmiały się z tej opowieści. Pamiętały doskonale, jak na początku wspólnej przygody Maja wzdychała do Jaya. Miały nadzieję, że jej i Harry'emu się uda. Prawdą było, że byli do siebie bardzo podobni w wielu aspektach.

         Siva i Nareesha wrócili z podróży poślubnej i zgodnie z sugestią Jaya przetopili prezent od ciotki Yvette na pamiątkowe medaliki dla wszystkich przyjaciół z datą ich ślubu. Ten miły gest wszystkich wzruszył. Cieszyli się szczęściem świeżo upieczonych małżonków.

         Dzień po walentynkach na palcu Karoliny zalśnił pierścionek zaręczynowy. Kuba bowiem nie oświadczył się jej w dzień ślubu przyjaciół. Odczekał kilka godzin, co wywołało w dziewczynie złość, ale i śmiech i łzy.

         Luiza świetnie radziła sobie w nowej roli - menedżerki Wrednych Zalotek. Przymierzała się do menedżerowania zespołem Lawson, żeby być bliżej swojego ukochanego.

         Jay po wygraniu brytyjskiego "Tańca z Gwiazdami" zaczął nieco kozaczyć i zyskał pewność siebie, której zawsze mu brakowało.

         Tom i Max rozwijali swoje pasje - ten pierwszy sprawdzał się jako DJ, który nie rezygnował z kariery filmowca, a drugi podążał aktorską ścieżką.

         Nath i Madzia spędzali ze sobą wszystkie wolne chwile. Dla zgrywy rywalizowali ze sobą na polu muzycznym, a kiedy okazało się, że nowa piosenka Wrednych Zalotek wyprzedziła przebój Natha w liście przebojów, radości dziewczyn nie było końca. Chłopak cieszył się szczęściem swojej dziewczyny. Już nigdy zamierzał umniejszać jej zasług i marzeń.

         Monika natomiast spełniała właśnie swoje kolejne marzenie. Wydała bestseller.