Rozdział 60 - "Nauka pływania"

Po raz kolejny dziękuję Wam za komentarze! Będzie mi miło jeśli i pod tym rozdziałem zostawicie po sobie ślad :)

breath - słuszna uwaga. Może tekst wcale nie był o Joelu? A może był i wszystko wyjaśnię niebawem? Wiem, staram się budować napięcie na siłę, ale chcę, żeby coś się działo, bo inaczej będzie nudno :P

       Każdą wolną od promocji zespołu chwilę Parker poświęcał na dopracowywaniu swojego horroru. Jako że żadne studio nie było chętne go dystrybuować, postanowił założyć swoją własną, mimo iż wystarczyłoby podać swoje imię i nazwisko i obwieścić, że jest w The Wanted, by nawet Hollywood stanęło przed nim otworem.

         Praca na własną rękę była trudna, ale Parker odnajdywał się w niej całkiem nieźle. Został dyktatorem całego przedsięwzięcia i z zapałem czynił przygotowania do castingu.

         Wszystkie szczegóły obgadał z Kubą, którego uznał za idealnego odtwórcę roli Dominica. Polak musiał jednak polecieć na trochę do Ameryki, by zamknąć wszystkie formalności. Tom złośliwie twierdził, że uciekał przed Maxem, bo ich przypadkowe spotkanie w mieszkaniu Parkera nie było zbyt przyjazne, ale prawdą było, że Karolina nie wydawała się zainteresowana swoim mężem i to dawało jej i jej chłopakowi nadzieję na kontynuację udanego związku.

         Było dopiero sobotnie południe i Monika z chęcią kontynuowałaby swoją długą drzemkę, ale reżyser - entuzjasta wtargnął nie tylko do mieszkania sióstr, ale i do jej sypialni. Patrzył na nią z zaciętością równą dziecku, któremu odmówiono cukierka.

- Proszę Cię, rozbierz się dla mnie! - powtórzył już któryś z kolei raz, mimo iż jego rozmówczyni schowała głowę pod kołdrę, by tego nie słyszeć.

- Spadaj, Tom! - warknęła.

- Proszę!

- Mówię, że nie.

- No weź… Proszę, rozbierz się. Tylko góra.

         Do uszu Toma i Moniki dobiegł dźwięk tłuczonych naczyń. Kiedy spojrzeli w stronę drzwi ujrzeli Madzię, która z wrażenia upuściła kubki z herbatą, którą niosła dla gościa i siostry.

- Naprawdę wolałabym tego nie słyszeć! - zawołała, zatykając uszy.

- To nie tak, Maggie - tłumaczył Tom. - Ja tylko próbuję ją przekonać do…

- Lalalalala…

         Monika wywróciła oczami i wyszła spod kołdry. Sprawnie przeskoczyła przez rozbite kubki i pomaszerowała do kuchni, by po chwili wrócić ze zmiotką, szufelką i szmatą do podłogi.

- Lalalala!!!

- Madzia, przestań! - poleciła siostrze, która nadal nie odetkała uszu i nie poprzestała zagłuszania słów przyjaciela, który próbował się tłumaczyć. - To nie tak jak myślisz!

- Nie?

- Nie.

- A skąd wiesz, co ja myślę?

- Myślisz, że skoro zerwała z Joelem, który wyjechał w trasę koncertową z Lawson, to jest napalona na tyle, by ulec mojemu urokowi. I to zupełnie normalne, ale wiesz… ja kocham Kelsey. - Tom wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- Parker, jeśli chcesz zachować ten uśmiech, to lepiej zamilcz - syknęła Monika, a widząc, że jej siostra zaprzestała nucenia zagłuszającej piosenki, spojrzała na nią i westchnęła. - On próbuje mnie namówić, bym zagrała w tym jego gniocie i pokazała się topless.

- Ale oczywiście odmówiłaś?!

- Oczywiście. I to nie dlatego, że szantażował mnie słowami "zgódź się, chyba, że masz taki sflaczały biust, że się wstydzisz".

- Jeśli się nie zgodzisz, to tak właśnie sobie wszyscy pomyślą.

- Wszyscy pomyślą, że szanuję się na tyle, by nie zagrać w twojej szmirze. I nie obnażać się przed kamerą za pieniądze.

- A co w tym hańbiącego?!

- Nie skomentuję tego. - Monika westchnęła i dokończyła sprzątanie bałaganu spowodowanego przez siostrę. Kiedy wyszła, by wypłukać szmatę i wynieść rozbite fragmenty kubków, Tom uśmiechnął się zwycięsko.

- Co to za demoniczny uśmieszek? - spytała podejrzliwa Madzia. - Wiesz, że moja siostra za żadne skarby się na to nie zgodzi?

- Wiedziałem to od początku.

- To o co chodzi?

- Eee… o wspólne spędzanie czasu. Wiesz, jak kiedyś! - oznajmił donośnym głosem Parker, a potem już ciszej dodał. - Zresztą, zaraz przyjdzie Jay.

- Chyba nie masz w planach żadnego swatania?

- A dlaczego nie? Joela nie ma już na horyzoncie, a mimo iż twoja siostra i Jaybird stwierdzili, że będą przyjaciółmi, to ewidentnie widać, że… - Tom urwał, widząc, że do pomieszczenia weszła Monika. - Trzeba dać tej przyjaźni okazję do rozwoju!

- Jakiej przyjaźni? - spytała zbita z tropu rudowłosa.

- Och. To nie słyszałaś, o czym rozmawialiśmy?

- Nie.

- W takim razie nieważne.

- Dopiero mnie obudziłeś, więc zignoruję fakt, że zachowujesz się dziwnie. Bo w sumie zawsze się tak zachowujesz. Idę pod prysznic.

         Gdy zostali sami, Tom spojrzał znacząco na nastolatkę i poruszał brwiami.

- Dla Brukselki i Ptaszyny jest jeszcze nadzieja.

- Nie sądzę, Tom.

- Sądzę, Maggie.

- Mniejsza o większe. Idziemy do salonu, czy będziesz się dalej tarzał w pościeli mojej siostry?

- Idziemy.

         Kiedy Monika wreszcie wyszła z łazienki, ubrana w dresy, czekała na nią świeża porcja herbaty i śniadanie.

- Nie jestem głodna - obwieściła, chwytając kubek.

- Monia… Nie chcemy przecież powtórki z rozrywki. Pamiętamy, jak przeszłaś na tę ścisłą dietę i wylądowałaś w szpitalu.

         Tom wybuchnął śmiechem.

- Tak, to było dobre. A ty trafiłaś wtedy do szpitala, bo miałaś wypadek samochodowy, kiedy jechałaś ze Stylesem do siostry… - widząc, że dziewczyny krytycznie spoglądają na przyjaciela, ten odchrząknął i podrapał się po karku. - Dobre czasy.

         Do drzwi rozległo się pukanie, więc Tom strzelił kostkami zadowolony, że Jay przybył wcześniej niż było to planowane. Spore było jego zdumienie, gdy Monika wpuściła do mieszkania Adama.

- Cześć - przywitał się chłopak. - Jesteś gotowa?

- Jak to GOTOWA?! - uniósł się Parker, ale po chwili przybrał normalny ton. - Znaczy… nie zdążyliśmy porozmawiać.

- Jeszcze będziemy mieli okazję. W końcu jesteśmy sąsiadami - uspokajała przyjaciela Madzia.

- No… ale… kto przywita Kubę, kiedy ten przyleci? - zasępił się Tom.

- Moja siostra tu będzie. A my idziemy na basen - obwieściła beztrosko Monika.

- Gdzie idziecie?!

         Przeciągły krzyk Toma przetoczył się po całym mieszkaniu. Adam wyglądał na skonfundowanego.

- Będę uczył Monikę pływać - wyjaśnił. - Co w tym takiego szokującego?

- To wy nie wiecie? Przecież tyle bakterii, zarazków i mikrobów gnieździ się w tej brudnej wodzie.

- Zaryzykuję. Raz się żyje - westchnęła Monika i zwróciła się do Adama. - Wezmę tylko torbę i możemy iść.

         Kiedy rudowłosa zniknęła w swojej sypialni, młodsza siostra podążyła za nią. Widząc, jak ta szamocze się ze strojem kąpielowym, podparła się pod boki.

- To teraz umawiasz się z Adamem?

- Nie, nie umawiam się z nim. Po prostu rozmawialiśmy i wspominaliśmy stare czasy, wyszedł temat pływania, opowiedziałam, jak jego kuzyn uratował mnie, gdy wpadłam do wody na jachcie w zeszłym roku w twoje urodziny i… tak wyszło.

- Tak wyszło, że Adam zaproponował, że zostanie twoim instruktorem?

- Tak.

- No dobra, to mogę jeszcze zrozumieć, ale kiedy niby "wspominaliście stare czasy"? Przecież ty praktycznie nie wychodzisz z domu.

- Ale zacznę. Postanowiłam zmienić swoje życie.

- Acha. A od czego?

- Nauczę się pływać, zrobię prawo jazdy, zapiszę się na kurs tańca oraz znajdę pracę.

- A może zaczniesz od końca?

- Zacznę od pójścia na basen.

         Monika wyminęła siostrę już spakowana, ale ta złapała ją za ramię.

- Ale chyba nie zamierzasz wrócić do Adama, co?

- Nie. To czysto koleżeńska znajomość.

- A on o tym wie?

- Pewnie, że wie. A czy Tony wie, że między wami nic nie będzie?

- Co? O co ci chodzi?

- O to, czyje imię wykrzykujesz przez sen. Tak, ściany są cienkie i wszystko słyszę. - Monika wyswobodziła się z uścisku siostry i wyszła z pokoju.

- Czyje imię wołam?! - krzyczała za nią nastolatka, ale została zignorowana.

         Monika wróciła bowiem do salonu, gdzie zastała Adama stojącego z rękoma w kieszeniach i Toma, który przypatrywał mu się podejrzliwie z przymrużonymi oczami.

- Możemy iść - oświadczyła.

- A my z Maggie też z chęcią popływamy! - zawołał Parker.

- Żartujesz, tak?

- Nie. Idziemy z wami.

- Chyba nie możesz za siebie. Nie będę się uczyć pływać wtedy, kiedy wy będziecie patrzeć. Krępują mnie już ci wszyscy ludzie tam.

- Wynająłem nam cały basen na czternastą - wtrącił Adam. - Więc jak chcą popływać, mogą iść z nami.

- Świetnie! - Parker klasnął w ręce. - Zadzwonię po resztę.

- Po jaką resztę?

- Po chłopaków, dziewczyny… Po wszystkich.

         Madzia zrobiła duże oczy, kiedy zdała sobie sprawę, że może to oznaczać Natha.

- To ja zadzwonię po Wredne Zalotki - zapowiedziała.

- No i nici z nauki pływania - westchnęła Monika. - To ja zostanę i na Kubę poczekam.

- Nie! - zawołał Tom. - To znaczy… O której on ląduje?

- O szesnastej.

- Wrócimy do tego czasu! Teraz coś zjemy i idziemy na basen.

- Nie pływa się po jedzeniu - słusznie zauważył Adam, ale Parker machnął ręką.

- Jestem głodny. Lepiej, żebym nie utopił się przez brak sił do machania rękoma.

- Lepsze to niż skurcz - westchnęła Madzia. - Spakuję strój i możemy się zbierać.

         Godzinę później cała zebrana przez Toma ekipa zawitała do budynku, w którym mieścił się basen. Na krytej pływalni oprócz sióstr, Toma i Adama znaleźli się też Jay, Kelsey, Max i Karolina, Luiza i Wredne Zalotki w komplecie.

- Na bombę!!! - wrzasnął Tom, kiedy tylko znaleźli się na basenie i wskoczył do wody, z pluskiem ochlapując piszczące Karolinę i Luizę.

         Wszyscy szybko dołączyli do niego. Monika i Adam trzymali się na uboczu, by w pełni skupić się na nauce pływania, która szła opornie. Raz po raz Monika przeklinała na głos po polsku i początkowo było to obiektem drwin pozostałych towarzyszy zabawy, którzy w końcu jednak zajęli się sobą. Podzielili się na dwie drużyny i chcieli zagrać w piłkę plażową. Jako że była ich jednak nieparzysta liczba, Madzia na ochotnika zadecydowała, że poczeka na swoją kolej. Wyszła z basenu i usiadła na jego krawędzi, mocząc nogi w wodzie i obserwując grę.

         Nath nie przyszedł. Nie miała pojęcia, czy Tom w ogóle zaproponował mu wizytę na pływalni i nie miała pojęcia, dlaczego tak przejęła się faktem, że go nie zobaczyła. Słowa siostry dały jej do myślenia. Skoro wykrzykiwała w nocy czyjeś imię, sprawa była poważna. Nie można było ot tak przestać kogoś kochać i mimo iż bardzo się starała ruszyć dalej, nie za bardzo jej to wychodziło.

- Skąd ta nietęga mina? - zagadnął Jay, podpływając do niej i podciągając się na rękach, by wyjść z wody.

- Nie mam ochoty na zabawę.

- Ja też nie.

- Czy ma to coś wspólnego z moją siostrą?

- A czy twoje problemy mają coś wspólnego z moim przyjacielem?

         Oboje zadali sobie retoryczne pytania, więc zdecydowali się na nie nie odpowiadać. Przez chwilę siedzieli w ciszy. On utkwił wzrok na najbardziej oddalonym torze, gdzie Monika unosiła się właśnie na plecach na wodzie, a Adam asekurował ją, by się cała nie zanurzyła.

- Czy oni są parą? - zagadnął nastolatkę Loczek, ale ona pokręciła głową.

- Monika twierdzi, że nie są i nie będą. On tylko uczy ją pływać, bo zdecydowała się zmienić swoje życie.

- Przykro mi, że tak cierpi. Najpierw ja nawaliłem, teraz ta sprawa z Joelem. No a zanim tu przyjechała był ten cały goguś…

- Właściwie to Adam jest w porządku. Zmienił się, naprawdę. To dobry menedżer. Walczy o Wredne Zalotki i zawsze możemy na niego liczyć.

         Max zawołał Jaya na całe gardło, ale ten machnął ręką, by grali bez niego i zadumał się.

- Co tym razem? - spytała zaintrygowana Magda.

- Dlaczego właściwie Monika i Joel się rozstali?

- Eee…

- Co? To tajemnica?

- Nie, chyba nie. Ale nie wiem, czy dobrym pomysłem jest tego rozpowiadanie.

- Chciałbym to jednak wiedzieć.

- Dobra, chyba nic się nie stanie, jeśli ci powiem. W sumie to chodziło o ciebie.

- O mnie?! - spytał szczerze zaskoczony Jay, ale w jego oczach nastolatka dostrzegła taki błysk nadziei, że jako osoba przyzwoita musiała go od razu zgasić, żeby nie nastawiał się na nic ze strony jej siostry.

- Podczas wizyty w Vegas Joel dostał wiadomość od Moniki, która była przeznaczona dla ciebie i implikowała, że nadal się spotykacie pod jego nosem.

- Ale ja nic nie dostałem!

- Bo ona nic ci nie wysłała. To na pewno Kathryn chciała ją wrobić, żeby Joel do niej wrócił.

- Popaprane to… Na pewno nie ma szans, że ta wiadomość była jednak do mnie?

- Nie. Chyba, że sypiałeś z moją siostrą, gdy była z Joelem.

- Nie da się tego jakoś wyjaśnić?

- Ona próbowała tłumaczyć, ale to było jak Abel krowie. Nie chciał jej słuchać, więc kazała mu spadać na drzewo. I dlatego zmienia teraz swoje życie. - Madzia urwała, widząc, w jaki sposób Jay wpatruje się w Monikę. - I ty też powinieneś.

- Co powinienem?

- Zmienić swoje życie. Otworzyć się na nową miłość. I nie mówię tu o żadnych przygodach na jedną noc, popołudnie, czy poranek. Wiesz, co? Powinieneś zadzwonić pod telefon zaufania.

- Co?! W jakim celu?!

- Czasem dobrze jest się komuś zwierzyć, a jeśli jest to ktoś nieznajomy, może być nawet łatwiej. Ja dzwoniłam.

- Nie bawię się w takie rzeczy. A przypominam, że tobie i Nathowi nie wyszło. Choć może to i dobrze? Ty możesz być z tym chłopakiem, z którym ostatnio spędzałaś tyle czasu, a on oficjalnie zaczął spotykać się z Arianą, więc…

- Już się z nią oficjalnie spotyka?!

- Eee…

- To była tajemnica?

- Chyba nie.

- No to możesz mi powiedzieć. Od dawna to trwa?

- Nagrywali razem piosenkę i najwidoczniej coś zaiskrzyło.

- Zaiskrzyło jak nagrywali piosenkę?! Ale wtedy byliśmy razem!

- Eee… Ja nic nie mówiłem, Meggs.

         Jay poczerwieniał, wskoczył do wody i popłynął do reszty towarzystwa, gdyż jego drużyna zaczynała przegrywać przez niedobór zawodników. Madzia natomiast poczuła, jak ogarnia ją wściekłość i zazdrość. Zacisnęła dłonie w pięści i westchnęła ciężko, zdając sobie sprawę, że teraz i tak już nic z tym nie zrobi.

         Godzina minęła szybko i mimo szczerych chęci Toma, by kontynuować mile spędzany czas, trzeba było zwolnić basen dla kolejnych osób. Zresztą, tego dnia do Anglii miał przylecieć Kuba.

- Brukselka umie już pływać? - zagadnął Tom, który odwoził siostry do mieszkania, razem z Kelsey.

- Zamknij się. Przy was nic się nie nauczyłam.

- Bo on cię obmacywał, a nie uczył - chichotała dziewczyna Parkera. - Swoją drogą niezłe ciacho. Powinnaś się za niego brać, skoro jesteś wolna.

- Ona nie zamierza się za nikogo brać! - uniosła się Madzia. - Każdy sam powinien podejmować decyzje, z kim chce się spotykać, żadnego swatania i rad, bo to zawsze kończy się źle!

- Ktoś tu chyba ma okres… Dlatego nie pływałaś? - zmienił temat Tom, a Madzia posłała mu z tylnego siedzenia mordercze spojrzenie, więc się zamknął.

         Kiedy dotarli jednak do mieszkania, ze śmiertelnie poważną miną odesłał Kelsey na górę, a sam udał się do dziewczyn.

- Czy tutaj na drzwiach jest plakietka "supermarket"? - spytała Monika, wzdychając ciężko i rzucając się na kanapę.

- Przestań, to poważna sprawa! Musimy porozmawiać o scenariuszu, do którego wprowadziłem kilka zmian…

- No dobra, pewnie pożałuję, ale jakich?

- Przede wszystkim, dopisałem rolę dla Jaya.

- Dopisałeś, tak?

- Tak. I nie dla Jaya, tylko dla Raya. To niezdara i nerd, ale uroczy. Podkochuje się w Veronice, ale ona nie zwraca na niego uwagi, bo ma romans z mięśniakiem Rexem…

- Jezu, już żałuję, że się na to pisałam od początku. Ale co mi tam, skoro ktoś inny ma zagrać mnie, może nawet wystąpić topless. Nie wiem, w jakim celu jestem ci potrzebna.

- Do konsultacji. Przy castingu. Właściwie obie z was.

- Ja odpadam. Zaczęła się szkoła, a to mój ostatni rok. No i jest jeszcze zespół - westchnęła Madzia. - Głodni?

- O tak!

         Nastolatka poszła do kuchni po coś do zakąszenia, a Tom zrobił minę szczeniaczka i spojrzał na Monikę, która wywróciła oczami.

- No dobra, znajdę się w tej komisji castingowej. Ale nie każ mi patrzeć na babskie cycki.

- Ty będziesz od męskich klat.

         Oczy Moniki nagle zwęziły się w małe szparki.

- Ej, a to co? Przeraża mnie to spojrzenie. Wygląda, jakbyś coś knuła.

- Bo to akurat są sensowne słowa. Może na casting przyjdzie jakiś interesujący kandydat.

- Do roli?

- Nie, na mojego przyszłego męża. Pewnie, wchodzę w to!

- Monia, Tomowi chyba nie chodziło o to - zawołała z kuchni Magda.

- Ale na coś się przyda. Chyba powinnam zacząć randkować. Tak, to będzie najlepsze rozwiązanie.

- To będzie najgorsze rozwiązanie! - krzyknął poirytowany Parker, ale został zignorowany.

         Najwyraźniej nie tego oczekiwał, a i Madzia była sceptycznie nastawiona do inicjatywy, ale nikt nic nie powiedział.