Rozdział 56 - "Obrączki na rączki"

Moje kochane czytelniczki!

Nawet nie wyobrażacie sobie, jak się za Wami stęskniłam. Dopiero dziś miałam możliwość wejścia na bloga i jakież było moje zdumienie, gdy zobaczyłam komentarze pod ostatnim postem. 

Dziękuję za okazaną troskę, za to, że nie zapomniałyście o mnie i moim blogu. Równocześnie bardzo przepraszam, że nie dawałam znaku życia. Złożyło się na to wiele czynników. Brak czasu jest już tradycyjny, po prostu byłam zawalona nauką, sprawdzianami, wszystkim. Potem przyjechała do mnie babcia, więc musiałam spędzić z nią trochę czasu. Dodatkowo czuję, że zaczyna mi się choroba, a komputer jak na złość się psuje od jakiegoś czasu i gdy go włączam, długo muszę kombinować.

Mam nadzieję, że mi wybaczycie, że tak długo nic tu nie napisałam i że jeszcze macie ochotę poczytać o losach zwariowanej paczki. Obiecuję, że tym razem postaram się tradycyjnie dodawać rozdziały w środy i soboty. 

Pozdrawiam Was serdecznie. 

Wasza, Jaycee.

PS. Acha, a teraz ciąg dalszy opowieści, jeśli jeszcze pamiętacie, o czym pisałam wieki temu. 

      Dziewczynom zawsze wydawało się, że to Danny Jones jest prowodyrem wszystkich szalonych akcji. Okazało się jednak, że nawet kiedy znajduje się on na innym kontynencie, potrafi namieszać. Ale po kolei.

         Wszystko zaczęło się o godzinie dwudziestej. Chłopacy w składzie wzbogaconym o Kubę z Nickiem jako przewodnikiem, udali się do kasyna, gdzie spędzili trzy godziny, wydali sporo pieniędzy (Tom stracił po raz kolejny swoje cztery i pół tysiąca, stawiając je dość lekkomyślnie w ruletce) i wypili sporo alkoholu. Następnie byli gotowi na dalszą zabawę i Nick miał propozycję, by udać się do klubu w hotelu, ale chłopacy z The Wanted wyszli z odważną propozycją wizyty w klubie ze striptizem, w którym zamówili już stolik. Tak więc mimo protestów przyszłego pana młodego, udało się go zaciągnąć na prawdziwy peep show.

- To obrzydliwe - stwierdził Nick, wzdrygając się z obrzydzeniem. - Te kelnerki chodzą nago, przysiadają przy klientach na kanapie, a potem ktoś na to usiądzie…

         Po kilku głębszych przestało mu to przeszkadzać i z lubością obściskiwał młodą niewiastę w stroju Ewy, która przedstawiła się jako Candy i wykonała nawet taniec na jego kolanach. Równo o północy, wszyscy mieli już "wzięte" i przenieśli się z loży do stolika przy scenie, gdzie mogli obserwować striptiz pewnej cycatej kobiety, która zrzucała z siebie strój kowbojki w rytm jakiejś piosenki country.

         Ostatnim etapem na wieczorze kawalerskim Nicka było odholowanie przyszłego pana młodego do baru, w którym co minutę nie trzeba wydawać banknotów na wdzięki niewiast zbierających na swoje kariery w przemyśle muzycznym lub filmowym.

         Audrey miała zupełnie inne pomysły na spędzenie tego wieczoru. Zorganizowała swój wieczór panieński razem z siostrą, która była w przeciwieństwie do Audrey zamknięta w sobie i z chęcią zostałaby na balkonie, gdyby nie Madzia, która zapytała lakonicznie "idziesz?" zanim udała się do pokoju przyszłej panny młodej.

         Tak oto dziewczyny znalazły się bez telefonów komórkowych w barze, w którym tańczono lambadę.

- Mogłaś powiedzieć, że obowiązującym strojem będzie bikini - chichotała Kathryn, kiedy weszły w rytm piosenki "Danza Kuduro".

         Klub był stylizowany na plażę, stoliki łączone były drewnianymi pomostami, pod którymi płynęła woda lub leżał piasek. Kelnerki miały na sobie hawajskie  stroje, podobne do tych, które Monika nosiła, kiedy pracowała na Barbadosie, gdzie wywołała pożar, psując maszynę do piany.

- Będziemy tańczyć lambadę! - zapowiedziała Audrey. - Zaraz zaczyna się lekcja dla początkujących.

- To my tu przyszłyśmy się uczyć? - westchnęła Monika. - Dlaczego my jej nie zorganizowałyśmy wieczoru? - zwróciła się do Luizy, która wzruszyła ramionami.

- Chciała, żeby było idealnie.

- I dla niej może będzie.

         O dwudziestej pierwszej na piętrze odbywały się instruktażowe pokazy lambady, którą dziewczyny musiały tańczyć, mimo butów, które pozakładały.

- Aż mi się przypominają wakacje z Joelem na Hawajach - chichotała Kathryn, przez co Monika uznała, że jej abstynencja nie zda egzaminu i zdecydowała się na kilka kolorowych drinków, które do ich stolika przynosiła kelnerka.

-  Czy ty czasami nie miałaś być trzeźwa? - zagadnęła Madzia siostrę, kiedy ta oddaliła się od roztańczonych współtowarzyszek, by ściągnąć buty i dać nogom odpocząć.

- Zostawię to tobie. Nie wytrzymam z nią bez procentów.

- Przykro mi to mówić, ale przy wejściu nikt nie chciał mojego dowodu, więc i ja zamierzam odbić sobie moją "trzeźwą osiemnastkę" - zachichotała nastolatka, wznosząc toast z kolorowego drinka.

- Hej, był mój!

- Zamówisz sobie następnego. Wieczór jest jeszcze młody. Nie grzej ławy i chodź do nas. Po piasku możesz tańczyć na boso.

         Monika skinęła głową i dołączyła do koleżanek. Wbrew pozorom bawiły się dobrze, ale były zmęczone i spocone. Dlatego z ulgą przyjęły propozycję Luizy, by przenieść się w miejsce, gdzie będą mogły posiedzieć i napić się w spokoju. Tak trafiły do baru z występem chip & dale'sów.  

         Kobiety wchodziły za darmo do północy, o której występ miał się odbyć. Zamówiły butelkę tequili i dały się ponieść emocjom. Madzia, radosna, że tej nocy nikt nie chciał od niej dowodu, nie miała nawet nic przeciwko, kiedy jeden z młodych mężczyzn zaczął wić się tuż przy niej jak piskorz, prosząc o zatknięcie za majtki jakiegoś banknotu. Monika wcisnęła mu tam połowę serwetki, by odczepił się od jej młodszej siostry i oddalił się, choć nie miały pojęcia, czy dlatego, że zorientował się, że został oszukany, czy że uznał dług za spłacony. Audrey była wniebowzięta, że kiedy tylko Luiza szepnęła jednemu z tancerzy, że to jej wieczór panieński, zyskała uwagę dwóch opalonych i naoliwionych ogierów, którzy wnieśli ją na scenę. Cała czerwona z wysiłku i podniecenia, dała im się podrzucać i ocierać, gdzie tylko chcieli, a następnie wręczyła im sto dolarów, po czym występ zaskakująco szybko się skończył.

         Okazało się też, że Audrey się spłukała, podobnie jak Luiza, a reszta dziewczyn miała tylko kilka dolarów, które nawet nie starczyłyby na taksówkę. Musiały więc z baru udać się pieszo do hotelu. Było po północy i najwyższy na to czas, bo Audrey słaniała się na nogach, a jej biedna siostra nie była w stanie holować bezwładnego ciała sama, więc pomagała jej Karolina, choć i tak szło im opornie.

- Hej, może was podwieźć?! - zawołał jakiś gromki głos, a Monika już zamierzała wyzwać delikwenta za zaczepianie podpitych niewiast, kiedy zauważyła, że osobnikiem owym, wyglądającym przez szyberdach limuzyny był Tom.

- Skąd wy macie limuzynę? - zdziwiła się rudowłosa.

- Wypożyczyliśmy. Jedziecie, czy nie?

         Dziewczyny wpakowały się do luksusowego wnętrza. Nick spał już w najlepsze, podobnie jak Jay. Oboje leżeli niemal przytuleni przodem do kierunku ruchu jazdy. Reszta usiadła w dość ścisły sposób. Wszyscy byli podpici, a Tom wyciągnął jeszcze z małej lodówki szampana. Nie każdy dostał kieliszek, bo takowych zabrakło, ale co bardziej towarzyscy łoili prosto z butelki bez oporów.

         Monika odebrała właśnie telefon, który od jakiegoś czasu dzwonił uparcie. Literki jej się rozmazywały przed oczami, nie była więc w stanie zweryfikować, kto dzwoni.

- Siema, przyjaciele! - wrzasnął Danny Jones w słuchawkę. - Jak tam zabawa beze mnie?

- Spokojnie - skłamała dziewczyna.

- Spokojnie? A ja słyszę, że język ci się plącze. Chcę mieć fajną opowieść, jak wrócicie! Wpadnę w niedzielę wieczorem do was do kamienicy, pasuje?

- Nie.

- No to jesteśmy umówieni! Dasz swoją siostrę? - wypytywał dalej Danny.

- A po co ci ona?

- Chcę porozmawiać z pełnoletnią przyjaciółką. Od kiedy to zabronione? Nie masz mnie na wyłączność.

         Monika wywróciła oczami i pociągnęła Madzię za rąbek sukienki. Podała jej swój telefon, a ta słuchała w ciszy, raz po raz chichocząc. W końcu rozłączyła się i zarządziła.

- Otworzyć szyberdach!

         Kiedy Tom wykonał jej polecenie, wstała i wynurzyła się na świeże powietrze. Poczuła się jeszcze bardziej pijana, o ile było to możliwe. Jej kolejne słowa przeważyły szalę szaleństwa.

- O, kaplica ślubów! - zawołała. - Pójdziemy zwiedzić?   

         Była pierwsza, gdy kierowca zgodnie z poleceniem Maxa zatrzymał się na podjeździe przed kaplicą ślubów.

- Jeszcze po jednym - polecił Tom, wyciągając butelkę ciepłej whisky i pociągając łyk. Potem podał trunek dalej i każdy wypił po jednym łyku.

- To nie jest dobry pomysł - zapierała się April, siostra Audrey, która była najbardziej trzeźwa.

         Do towarzystwa nic jednak nie docierało. Zostawili ją ze śpiącymi Nickiem i Audrey w limuzynie i wyszli na zewnątrz. Kaplica była otwarta dwadzieścia cztery godziny na dobę, mieli więc szczęście. A raczej, co okazało się dnia następnego, wielkiego pecha być w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie.

*

         Pytanie, na które musieli sobie odpowiedzieć następnego, było dość dziwne. Żadne z nich nawet przez chwilę nie sądziło, że coś takiego im się przytrafi. Tymczasem poprzednia noc zlewała się w dziwaczne skrawki tak irracjonalnych przygód, że nigdy by się o takie nie podejrzewali.

         Monikę do rzeczywistości przywrócił budzik. Nie miała pojęcia, o której przyłożyła głowę do poduszki, ale zdawało jej się, że zrobiła to dopiero co. Jednym kliknięciem wyłączyła pikanie i przewróciła się na drugi bok, by dać sobie jeszcze pięć minut.

- Monica, musimy wstawać - usłyszała głos, który należał do Joela, co pozwoliło jej spokojnie odetchnąć.

- Jeszcze chwilkę…

- Nie, nie możemy zwlekać.

         Dziewczyna uniosła ciężkie powieki i spojrzała na swojego chłopaka. Próbowała trzepotania rzęsami, ale był nieugięty.

- Wstajemy - polecił. - Całe szczęście, że nastawiłaś budzik.

         Uznała, że najlepszym sposobem, aby się rozbudzić, będzie szybkie wstanie z łóżka. Wystrzeliła jak z procy do łazienki, gdzie wzięła szybki prysznic i umyła zęby.

- O której my w ogóle wróciliśmy? - spytała, kiedy wciągała na siebie koszulkę, a Joel wchodził do łazienki.

- Nie jestem pewien. Ze trzy godziny temu, pewnie.

- Jezu, znowu mam dziury w pamięci. Pocieszam się tylko faktem, że siostra Audrey mało piła i wszystko nam opowie.

- Masz dziury w pamięci? Więc nie pamiętasz wiadomości, którą do mnie wysłałaś?

- Nic do ciebie nie wysyłałam.

- Acha. Pogadamy później, teraz nie możemy tracić czasu.  

         Monika zaintrygowana słowami Joela, wyszła obudzić wszystkich, którzy jeszcze nie byli na nogach. April razem ze skacowaną Audrey próbowały dobudzić Nicka.

- Żyjecie, całe szczęście - westchnęła Monika. - O dziesiątej mamy samolot.

- Wiem, słonko. A mój narzeczony musi uregulować rachunek, ale nie mogę go wyciągnąć z łóżka.

         Rudowłosa rozejrzała się po pokoju. Jej wzrok padł na karafkę z wodą, z której kapnęła odrobinę na głowę śpiącego mężczyzny, który usiadł w oka mgnieniu.

- Voila! - zachichotała Monika. - Postarajcie się szybko uszykować. Moja siostra już na nogach?

- Udało mi się ją obudzić - wyjaśniła April, a Monika porwała koszyk z telefonami, z których wyciągnęła dwa należące do Audrey i April i zostawiła je na komodzie.

         Resztę chciała oddać swoim przyjaciółkom i siostrze. Kiedy doszła do pokoju Madzi, ta akurat wychodziła, w pełni ubrana, ale z napuchniętymi oczami i potarganymi włosami.

- Całe szczęście, że wstałaś! Pomożesz mi obudzić wszystkich?

- Taki mam plan. Liczę na długą opowieść, bo nie pamiętam, co się działo od momentu wyjścia z klubu do bolesnego przebudzenia przez April.

- Pojechaliśmy limuzyną z chłopakami do kaplicy ślubów - wyjaśniła w skrócie starsza siostra.

- Ślubów? Jezu, mam nadzieję, że nikt się nie chajtnął.

- Nie widziałam u nikogo obrączek, więc jestem dobrej myśli - zachichotała Monika, podając siostrze jej telefon.

         Siostry się rozdzieliły. Madzia zobowiązała się obudzić Toma i Jaya, domyślała się bowiem, że może to być ciężki orzech do zgryzienia. Monika postanowiła zajrzeć do swoich przyjaciółek. Na Luizę nie musiała czekać. Biegła na boso, w samej koszulce, która najprawdopodobniej należała do Ryana.

- Houston, mamy problem! - zawołała, hamując w samą porę, by nie przewrócić przyjaciółki.

- Problem?

- Yhm. Poważny.

         Wystrzelona w górę zewnętrzna część dłoni ukazała na serdecznym palcu coś, co zjeżyło Monice włosy na całym ciele.

- Obrączka? - spytała.

- Słabo pamiętam poprzedni wieczór, ale wszystko wskazuje na to, że wzięłam ślub z Ryanem.

- Nie, to niemożliwe. Pamiętam, że chcieliśmy zwiedzić kaplicę ślubów i powitał nas ten gościu w stroju Elvisa i zachęcał, ale… wyszliśmy.

- Taaak… Ty i Joel wyszliście zobaczyć, co z Audrey i Nickiem, bo April przybiegła poinformować, że Nick i Audrey się obudzili i próbują zdemolować limuzynę.

- Co? - zdziwiła się rudowłosa, ale po dłuższej chwili namysłu stwierdziła, że rzeczywiście tak było. - Kiedy my zajmowaliśmy się pijanymi przyszłymi małżonkami, ty i Ryan wzięliście ślub?

- Tak - westchnęła zdesperowana blondynka. - A według aktu ślubu twoja siostra i Tom byli naszymi świadkami. I co ja mam teraz zrobić?

- Nie wiem. Spakować się, za trzy godziny mamy samolot.

- A ślub?

- Nie znam się na tym. Pewnie da się jakoś anulować, w Anglii poszukamy jakiegoś prawnika, który się tym zajmie. Ale musimy zdążyć na ten samolot, bo doba hotelowa się kończy i jeśli nie zwolnimy pokoi, policzą nam za kolejną. A nie stać nas na to.

- Liczyłam na jakieś słowa otuchy.

- Ok. Ciesz się, że wzięłaś ślub z Ryanem, a nie z kimś innym.

         Przeciągły krzyk przerwał rozmowę dziewczyn. Spojrzały po sobie zdziwione i wbiegły do pokoju Karoliny, z którego hałas dobiegał. Ich oczom ukazał się ciekawy widok. Zaspany Kuba przecierał oczy na łóżku, a szatynka stała obok i wrzeszczała. Max wyglądał na równie zbitego z tropu jak one i gdyby miał włosy na głowie, zacząłby je rwać.

- Co się stało? - spytała zatroskana Monika. Przez myśl nie przeszło jej, że jej przyjaciółka zdradziła Maxa z Kubą, to było wręcz niemożliwe. Z drugiej strony pierwsza noc Karoliny i członka The Wanted też była dość nieprzewidywalna, a jednak miała miejsce.

- Wzięłam ślub! - wrzasnęła Karolina.

- Ja też! - rozpromieniła się Luiza. - Szkoda, że nie mamy zdjęć, pani George.

- Pani George? - prychnął Max. - Ona wzięła ślub z NIM!!!

         Łysy z wyrzutem wskazał zaspanego Kubę, który próbował zorientować się w sytuacji.

- Przepraszam, ale nic nie pamiętam - tłumaczył się Polak, ale jego słowa ginęły we wrzasku.

- Nic nie pamiętasz? Podstępem zmusiłeś moją dziewczynę do ślubu z tobą!

         Monika podniosła z komody wydrukowany na sztywnym papierze akt ślubu.

- Chyba za twoją zgodą, Max - oświadczyła. - Z tego dokumentu wynika, że byłeś świadkiem.

- CO?! - krzyknęli wszyscy obecni w pokoju.

         Drzwi otworzyły się i trzasnęły, gdy do pokoju wpadła zasapana Madzia.

- Ludzie, mamy problem - oświadczyła.

- Tom i Jay wzięli gejowski ślub? - spytała zszokowana Monika.

- Nie! Otóż… to dość delikatna sprawa. W pokoju chłopaków zastałam rozpłakaną Kathryn. Podobno Jay się do niej dobierał.

- A co robiła w jego pokoju? - prychnęła Monika. - Na pewno sama mu się pchała do łóżka.

- Nie wiem, jak było. Joel próbuje to wyjaśnić.

- Joel? Tego jeszcze tam brakowało… - Monika westchnęła i podała Luizie i Karolinie ich telefony komórkowe. - Idę to wyjaśnić, a wy się przygotujcie. O dziesiątej mamy samolot.

- Ale jest jeszcze wiele nierozwiązanych spraw! - zauważyła Karolina. - Wzięłam ślub z Kubą!

- Zupełnie się na tym nie znam. Nie wiem, czy te małżeństwa są ważne - westchnęła Monika, a Madzia zmarszczyła brwi.

- Małżeństwa?

- Tak, ja i Ryan też stanęliśmy na ślubnym kobiercu.

         Monika złapała się za głowę. Jej chłopak właśnie mógł bić się z jej byłym chłopakiem w obronie honoru swojej byłej dziewczyny, a na dokładkę miała na głowie dwa śluby i masę przyjaciół, którzy niewiele pamiętali z poprzedniej nocy.

- W Anglii znajdziemy prawnika, który się zajmie tymi ślubami. Nie stać nas na pobyt w tym hotelu ani chwili dłużej, więc proszę was…

- Ok, zajmiemy się wszystkim - zobowiązała się Madzia. - Lou i ja poszukamy Toma.

- To Tom zaginął?

- Podejrzewam, że jest w kasynie. Upił wszystkich, a potem powtarzał, że jest trzeźwy i że nie możemy jeszcze iść spać.

         Jak uradzili, tak zrobili. Zamieszanie było spore, ale Monika postanowiła najpierw posprzątać na swoim podwórku. Udała się do pokoju, w którym zakwaterowani zostali Tom i Jay. Odetchnęła głęboko i zapukała. Nie było żadnej reakcji, więc pchnęła drzwi.

         Kathryn siedziała na brzegu łóżka i wypłakiwała sobie oczy. Tusz spłynął jej na policzki, co chwilę wycierała go chusteczkami. Joel i Jay natomiast krzyczeli na siebie. Ten pierwszy już ubrany, ten drugi dopiero co wyszedł z łóżka. Do Moniki nie docierały konkretne słowa, ale kiedy jej chłopak użył palca, którym dźgnął Loczka w klatkę piersiową, zdecydowała się interweniować.

- Hej, hej, chłopaki! Wystarczy! - powiedziała zdecydowanie, wchodząc między nich i odsuwając Joela, który był gotowy do ataku.

         Bolało ją, że w taki sposób bronił dziewczyny, która go zdradziła. Doceniłaby jego dobre serce gdyby nie fakt, że miała złe zdanie o Kathryn i była przekonana, że Jay nie był jedynym winnym zaistniałej sytuacji. Wolała jednak nikogo nie oceniać.

- Co tu się dzieje? - spytała, a wbrew jej woli głos jej się załamał. Miała nadzieję, że nikt tego nie usłyszał.

         Joel i Jay nadal sapali do siebie w bojowych pozycjach. Kathryn pociągnęła więc nosem i udzieliła odpowiedzi.

- Wczoraj wzięłam z Jayem ślub… Niewiele pamiętam, ale ten akt małżeństwa o wszystkim świadczy… - zachlipała. - I choć wcale tego nie chciałam, twój chłopak się do mnie dobierał.

- Joel się do ciebie dobierał?!

- Nie, Jay.

- To nie jest mój chłopak, tylko twój mąż. I skoro narąbałaś się do tego stopnia, żeby wziąć z nim ślub, to nie dziw się, że chciał związek skonsumować.

- Monica! - przerwał dziewczynie Joel. - Nie widzisz, jaka ona jest roztrzęsiona?

- Ale dajcie mi się wytłumaczyć! Słowa "dobierałem się do niej" są mocno przesadzone.

- A nie było tak?

- No… było. Ale uprawialiśmy już seks, więc teraz nie powinna zgrywać ofiary! - bronił się Jay.

         Joel zszokowany spojrzał na Kathryn, a Monika podparła się pod boki.

- On kłamie! Nigdy nie poszłabym z nim do łóżka - tłumaczyła się zapłakana blondynka.

- No i do łóżka nie poszła, tylko do łazienki. W piątek na wspólnej imprezie, po tym jak przyszedł Kuba zapytała mnie, czy mam ochotę z nią wyjść i…

- Zamknij się! - warknęła Kathryn. - To nic nie znaczyło. Nie oznacza to, że jak po pijaku weźmiemy ślub, to zaraz jestem twoją dziewczyną.

- Nie, bo jesteś moją żoną.

- Jay, przestań - polecił Joel.

- Nie pouczaj mnie. Zajmij się lepiej swoją dziewczyną!

         Ponowna sprzeczka zawisła w powietrzu. Monika nie miała siły sobie z nią radzić.

- Spakujcie rzeczy. O dziesiątej mamy samolot - oznajmiła sucho i wyszła, trzaskając drzwiami.

         Tym razem Joel nie podążył za nią. Wróciła do pokoju, sprawdziła, czy wszystkie rzeczy ma spakowane, a jego kosmetyki wzięła z łazienki i położyła na łóżku, by ich nie zapomniał. Zeszła na dół, zdołowana i zdenerwowana.

         Luiza właśnie kłóciła się z Ryanem, a Madzia zmuszała Toma do wypicia kawy, bo wyglądał jakby ktoś go przeżuł i wypluł.

- Znalazł się? - spytała smętnie Monika, opadając na krzesło obok Parkera.

- Jak widać.

- A im co?

- Pierwsza małżeńska kłótnia. Poszło chyba o to, że użył jej korektora, żeby zakryć cienie pod oczami. Teraz czepia się go, że spędza w łazience więcej czasu niż ona.

- Zaraz zażąda rozwodu - zachichotał Tom, który wbrew pozorom trzymał się zadziwiająco dobrze.

- A gdzie Nick, Audrey i April? - wypytywała dalej Monika.

- Nick poszedł uregulować rachunek, Audrey szuka jakiegoś sklepu z tanim jedzeniem, a April pojechała z Maxem, Karoliną i Kubą do tej kapliczki, w której wzięli ślub, by sprawę wyjaśnić - wytłumaczyła Madzia. - Właśnie się z nimi minęłaś, spotkamy się na lotnisku.

- A oni wiedzą, gdzie to jest?

- April ma instruować taksówkarza. A jak sytuacja na górze?

- Ciężko. Jay przystawiał się do Kathryn, Joel chciał go pobić w obronie jej honoru, a na dodatek okazało się, że wcześniej ze sobą spali. I wzięli ślub.

- Spali ze sobą?! - spytał zszokowany Tom. - To dobrze, że ich zostawiłem i poszedłem do kasyna! Nie dość, że wygrałem ponad pięćdziesiąt tysięcy, to jeszcze mój kumpel zaliczył.

- Wygrałeś?! - zszokowały się siostry.

- Kto nie ryzykuje ten nie wygrywa. Czerwona dwunastka przyniosła mi szczęście. Potem dziesięć tysięcy przeputałem w pokera, ale i tak jestem na plusie. Tylko nie mówcie Nickowi, bo każe się dołożyć. - Tom wzruszył ramionami.

         Do towarzystwa podeszła Audrey z paczkami pełnymi pączków i zaczęła wszystkich częstować. Monika pokręciła głową, w tej chwili nie mogłaby nic przełknąć. Obserwowała jak Nick wraca z recepcji i mimo szalonego weekendu całuje swoją przyszłą żonę jak gdyby nigdy nic i zapragnęła tej zwyczajności dla siebie. Tymczasem po raz kolejny dostała istną telenowelę.

         Joel zszedł na dół dość szybko i to spakowany, co zwiastowało, że nie za długo zabawił w pokoju Jaya. Trzymał się jednak na uboczu i nie próbował rozmawiać ze swoją dziewczyną.

- Pokłóciliście się? - zagadnęła Madzia.

- Nie wprost. Ale fakt, że był gotowy bić się z Jayem dla Kathryn mnie niepokoi.

- Powinnaś rozważyć powrót do McGuinessa - zasugerował Tom. - Skoro wyrwał taką laskę jak Kathryn, musiał odnaleźć w sobie "to coś".

         Monika zignorowała słowa przyjaciela i się zadumała. Czekali już tylko na Kathryn i Jaya. Wyjścia z hotelu tej pierwszej nawet nie zauważyli. Wysłała Nickowi sms, że jest już w drodze do hotelu, w którym się zatrzymała z przyjaciółmi. Jay natomiast, skacowany i zmęczony, pojawił się przy recepcji pół godziny później.

- W samą porę - odetchnęła z ulgą Audrey. - Zdążymy na samolot!

- Nie krzycz tak, błagam - poprosił Nick, kiedy zdawali w recepcji karty magnetyczne do swoich pokojów.

         Większość osób była skacowana lub tak jak w przypadku Moniki zdołowana. Na lotnisko dojechali dwoma taksówkami w ciszy i zdążyli na samolot, podobnie jak ich zasapani towarzysze, którzy w ostatniej chwili wrócili z kaplicy ślubów, w której wyjaśniali sprawę zmiany swoich stanów cywilnych.

- I jak, udało się coś załatwić?! - spytała spanikowana Luiza, dosłownie dopadając Karoliny.

- Rozwód albo unieważnienie. - Dziewczyna wzruszyła ramionami.

- I ty jesteś taka spokojna?!

- A co mam płakać?

- Mogłabyś - wtrącił naburmuszony Max.

- Naprawdę przepraszam, nie wiem, dlaczego tak dużo wypiłem - tłumaczył się Kuba.

- To nie tylko twoja wina - zapewniła go Karolina.

         Max zrobił duże oczy.

- Właśnie, że jego!

- Przecież sam przy tym byłeś! Kiedy Elvis powiedział "czy ktoś zna powód, dla którego tych dwoje nie powinno wstępować w związek małżeński", trzeba było się zgłosić i powiedzieć "ja znam, to moja nawalona dziewczyna".

- Elvis udzielał wam ślubu? - parsknął Tom niezrażony monologiem Karoliny. - Mam tylko przebłyski z ceremonii.

- Tak, byłeś drugim świadkiem. Wszystko mamy ładnie uwiecznione na zdjęciach.

- I na nagraniu - wtrącił Kuba, a Max rzucił w jego stronę mordercze spojrzenie, przez co ten podniósł ręce w geście poddania. - Dobra, już dobra. Tylko się pożegnam i spadam.

         Tom zrobił zdziwioną minę.

- A mój film?

- Przyjadę do Anglii jak tylko pozałatwiam sprawy. Obietnica to obietnica, nawet ta złożona po pijaku.

         Kuba się roześmiał, ale zdając sobie sprawę, ze zabrzmiało, jakby uznawał ważność małżeństwa, odchrząknął, uścisnął wszystkich i ich pożegnał.

         Na pokład samolotu wchodzili w wisielczych nastrojach. Monika siedziała koło Karoliny i Luizy, miały bowiem sporo do obgadania. Madzia zajęła miejsce obok Toma i Maxa, Nick, Audrey i April koło siebie oraz Jay i Joel w tym samym rzędzie siedzeń, jednakże rozdzieleni jednym wolnym, co pozwoliło uniknąć napięć.

- Co, już kłopoty w raju? - zagadnął McGuiness, a członek Lawson spojrzał na niego zdziwiony.

- O co ci chodzi?

- O twoją kłótnię z Monicą.

- Nie jesteśmy pokłóceni.

- Czy ona uważa tak samo?

         Monika wstała i posłała chłopakom lodowate spojrzenie.

- Ona siedzi dwa rzędy przed wami i jeśli zamierzacie rozprawiać na jakieś ważne tematy, to róbcie to półszeptem, bo nie jest głucha.

- Uuu… Brukselka pokazuje pazurki - chichotał Tom, prawdopodobnie jedyny wygrany z tego wyjazdu.

         Dalszą drogę do Anglii przebyli w ciszy. Wieczorem byli w Londynie i mimo iż Danny Jones uporczywie domagał się wizyty i opowieści, Monika poprosiła go, żeby dał jej na ten dzień spokój. Miała dość swoich zmartwień. Po raz pierwszy od dawna spała w łóżku w swoim mieszkaniu z kamienicy.