Rozdział 42 - "Madzia"

Kochane!
Nawet nie wiecie, jaki stres przeżyłam w weekend. Wspominałam Wam o problemach z komputerem? Otóż wszystko zaczęło się sypać i myślałam, że cała kontynuacja "Wanted Direction", łącznie z rozdziałami zapasowymi, przepadła. Komputer nie odnajdywał w ogóle pliku. Byłam zrozpaczona. Po mozolnych procesach skanowania i kombinowania udało mi się jednak odzyskać opowiadanie. I oto jego ciąg dalszy.
Dziękuję Wam za wszystkie ciepłe słowa. Pozdrawiam serdecznie :*

          

            "Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się z powrotem."  

            Janusz Leon Wiśniewski ("Samotność w Sieci")

            Rok szkolny dobiegał końca, a dzień powrotu The Wanted do Anglii zbliżał się wielkimi krokami. Madzia rozpoczynała odliczanie dni w dół, czując, że zaczyna wariować bez swojego chłopaka. Sprawy z Wrednymi Zalotkami tylko potęgowały to uczucie.

- I na czym stanęła sprawa z singlem? - spytał Nath, kiedy pewnego wieczora rozmawiali na Skype.

- To ty nie wiesz?! - podekscytowała się nastolatka. - Avicii zrobi z tego hit. Wiesz, ten szwedzki DJ.

- Tak, wiem kto to jest. Chyba jesteście smutne, że nie wy to zaśpiewacie?

- Smutne? Nie, może trochę zawiedzione, że nici z naszej kariery. Ale Lou pociesza nas, że wszystko przed nami. A dzięki temu, że ja i Monika sprzedałyśmy piosenkę jemu, jest duża szansa, że będzie to hit, a więc nie dość, że zarobimy, to jeszcze otworzą nam się drzwi i…

         Telefon uporczywie dzwoniący w kieszeni Natha przerwał rozmowę.

- Przepraszam, zapomniałem wyłączyć - zasępił się chłopak.

- Odbierz, to może być coś ważnego.

- Ważniejszego niż ty?

- Będzie ciężko przebić mnie, ale kto wie? Może to Scooter, który powie, że możemy przestać kryć się po kątach.

- To on - westchnął Nath i odebrał komórkę.

         Madzia słuchała jak jej chłopak rozmawia z menedżerem, raz po raz podnosząc głos.

- To nie moja wina! Nie umiem śpiewać na pół gwizdka. Nie, nie przesadzam i nie zrobię sobie żadnej przerwy w występach, nie teraz. Playback nie wchodzi w grę. Odpocznę w Anglii, moja dziewczyna ma urodziny w połowie lipca i… - Nath urwał i mrugnął w stronę monitora, a nastolatka zachichotała. Mina jej chłopaka szybko jednak przybrała poważny wyraz. - Oczywiście, że z nią nie zerwałem, powiedziałeś, że nie będziesz się czepiał, o ile zachowam to dla siebie. Toteż zachowałem. I pogadamy kiedy indziej, jestem zmęczony. Zajmij się Jayem, może uda ci się go namówić do wizyty u fryzjera.

         Zły chłopak rozłączył się i cisnął telefonem gdzieś w tył, najprawdopodobniej na łóżko.

- Nawet nie pytaj, czego chciał Scotter, bo skoczy ci ciśnienie. Lepiej dokończ to, co mówiłaś.

- Mówiłam, że teraz przede mną i Monicą odkrywa się kariera. Kto wie, może stworzymy duet i zaczniemy pisać piosenki dla The Wanted?

- Byłoby świetnie.

- Prawda?

- Gdyby tylko Scooter dał mi odrobinę spokoju. Narzeka, że za bardzo forsuję głos, a przecież muszę dawać z siebie wszystko na koncertach. Inaczej nie byłbym sobą. Ostatnio miałem lekką chrypę, ale nie powinienem teraz odpuszczać, prawda? - Nath zawiesił głos i czekał na odpowiedź swojej dziewczyny, ale jego telefon ponownie zadzwonił. - Rozwalę ten sprzęt - zezłościł się chłopak.

- Nie rozwalaj, tylko odbierz. Ja i tak się umówiłam.

- Na randkę?

- No pewnie! A czego oczekujesz? Że mnie zostawisz, a ja będę w spokoju czekać na twój powrót? Żeby nie uschnąć z tęsknoty, szukam lepszego modelu.

- Lepszego nie znajdziesz - roześmiał się Nath i ruszył przez pokój w stronę telefonu, który wcześniej wyrzucił. - Znowu Scooter. Muszę odebrać.

- Wiem - zasmuciła się nastolatka. - Porozmawiamy jutro o tej samej porze? 

- Pewnie. Bardzo tęsknię… - westchnął Nath, gładząc delikatnie monitor swojego laptopa, - Gdybyś wiedziała, jakie rzeczy ci zrobię, kiedy wrócimy…

- Aż się boję - zachichotała nastolatka. - Ale czekam z niecierpliwością.

         Chłopak uśmiechnął się do monitora i odebrał telefon, jednocześnie klikając zakończenie rozmowy ze swoją dziewczyną.

         Ciężko było być dziewczyną sławnego piosenkarza, ale jak to jej kiedyś powiedział Harry Styles, miłość nie znała granic i nawet prowadzona na odległość, jeśli była prawdziwa, była w stanie góry przenosić. W tej chwili jednak nastolatka nie była pewna, czy aby przez Scootera miłość jej i Natha byłaby w stanie przetransportować mały kamyczek.

         Do drzwi rozległo się pukanie, więc dziewczyna odchrząknęła.

- Proszę!

- Nie przeszkadzam? - spytała Alicja, wściubiając głowę do pokoju nastolatki.

- Ty? Nigdy. W końcu to twój dom.

- I twój. Nie zapominaj o tym.

         Madzia się uśmiechnęła. Rzeczywiście Alicja zawsze dawała jej do zrozumienia, że tutaj jest jej miejsce i nie czuła miażdżącej tęsknoty za domem, bo tu miała nie tylko jego namiastkę, ale i o wiele więcej. Nastolatka wiedziała jednak, że zaręczyny kobiety zwiastowały zmiany w istniejącym stanie rzeczy.

- Chciałam ci podziękować, że przyjęłaś mnie z otwartymi ramionami. Zdaję sobie jednak sprawę, że twój ślub wszystko zmieni… - poruszyła trudny temat.

- Daj spokój. Po pierwsze ślub dopiero we wrześniu, a po drugie dom jest duży, pomieścimy się wszyscy.

- Nie chciałabym wam przeszkadzać.

- Zapewniam cię, że nie będziesz przeszkadzać i takiego wyjaśnienia na pewno nie przyjmę. - Ala przysiadła na brzegu łóżka nastolatki i odgarnęła jej włosy za ucho. - Powiedz lepiej, dla kogo tak się wystroiłaś.

- Dla Natha, mojego chłopaka.

- Ach, tego sławnego piosenkarza - westchnęła Ala. - Głupio mi, że kiedy po ciebie przyjechał go nie poznałam.

- Niepotrzebnie. Wbrew pozorom cieszy się, gdy nie zostanie rozpoznany. Może być wtedy normalnym chłopakiem.

- A tak nie jest normalny?

- Niezupełnie. Randka przez Skype mówi sama za siebie. A przez menedżera jest tak zestresowany, że nie zauważył, jak pięknie wyglądam. - Madzia się roześmiała, ale w tym melodyjnym śmiechu była nuta smutku, którą Ala natychmiast wychwyciła.

- Wiesz, mi i mojemu narzeczonemu też jest ciężko. Często jest na wyjazdach, zdarza się, że widujemy się tylko w weekendy. Zawsze jednak powtarzamy sobie, że przynajmniej mamy mniej okazji i powodów do kłótni. Trzeba szukać pozytywów. Prawdziwa miłość przetrwa wszystko.

- Również tabuny napalonych fanek, które są gotowe rzucić się na mojego chłopaka, a mi wydrapać oczy z zazdrości?

- Cóż, z tym zapewne musi być ciężko, ale na pewno są chwile, dla których warto czekać na jego powrót, prawda? - Alicja mrugnęła do nastolatki oczkiem, a ta zarumieniła się po czubki uszu, kiedy pomyślała, o co też mogło chodzić kobiecie. Alicja na szczęście nie zamierzała ciągnąć tematu. - Skorzystasz z faktu, że zrobiłaś taki skrupulatny makijaż i gdzieś się wybierzesz?

- Właściwie miałam iść z siostrą i jej przyjaciółkami na karaoke. Powoli robią z tego zwyczaj.

- A widzisz. Nie siedź w domu i się nie zadręczaj. Niech Nath wie, że nie czekasz na niego bezczynnie. - Ala wyszczerzyła zęby w uśmiechu i zostawiła nastolatkę samą.

         Miała rację. W jakim celu marnować wieczory przed telewizorem albo na nauce, skoro równie dobrze mogła się zabawić? W granicach rozsądku, oczywiście.

         Z determinacją godną kogoś, kto zdecydował o zmianie swojego życia nastolatka podeszła do szafy i wygrzebała z niej buty na platformie, które założone do jej bordowej sukienki i wzorzystych rajstop (zestawu, który już kiedyś miała na sobie i który przypadł wszystkim do gustu) wyglądały bardzo stylowo.

- Ala, ja wychodzę. Wrócę przed północą! - zawołała, zanim zamknęła za sobą drzwi wyjściowe.

- Jak Kopciuszek? Jesteś prawie pełnoletnia! Wróć przed pierwszą, ale koniecznie taksówką.

- Jeśli chcesz mieć wolny wieczór, wystarczy powiedzieć!

- Nie, ja chcę, żebyś ty miała wolny wieczór, Młoda - zachichotała Alicja. - Bawcie się dobrze.

- Nie chcesz iść z nami?

- Innym razem. Dzisiaj leci mój serial w telewizji.

         Madzia pożegnała się z kobietą i wyszła do ogrodu, by niemal wpaść na Tony'ego, który dziwnym trafem akurat przekroczył granicę jej posesji.

- Wow, wyglądasz ekstra! - oświadczył na przywitanie.

- Dzięki… - westchnęła zbita z tropu.

- Randka?

- Nie, Nath jest w Stanach.

- A w czym to przeszkadza?

- Bardzo śmieszne. Powiedz lepiej, co ty tutaj robisz?

- Piłka mi wleciała do waszego ogrodu.

- To bierz ją i zmykaj, ja lecę.

- Przecież żartowałem…

- No tak, zapomniałam, jaki z ciebie zgrywus. To o co chodzi?

         Nastolatka wyminęła nowego znajomego i zamierzała wyjść przez bramkę, ale jego słowa ją zatrzymały.

- Słyszałem, komu sprzedałyście piosenkę.

- A niby gdzie to słyszałeś?!

- Ściślej rzecz biorąc, przeczytałem. Plotki szybko się rozchodzą, szczególnie za pośrednictwem Internetu. Chciałem pogratulować, czuję, że to będzie hit.

- Większy niż wasza piosenka z One Direction?

- Jeśli o to chodzi, nie będzie żadnej wspólnej piosenki.

- Przykro mi, a co się stało? - zatroskała się nastolatka.

- Wytwórnia uznała, że to za duże stężenie testosteronu.

- Chyba estrogenu - prychnęła Madzia.

- Nie chodzi o naszą męskość czy też, jakbyś zapewne ty to ujęła, o chłopięcość, ale o fakt, że fanki mogłyby nie znieść takiej ilości chłopaków w jednym chwytliwym przeboju.

- A więc was wykiwali, skromnisiu? - roześmiała się Madzia.

- Nie, skąd. Nagramy piosenkę, ale jako nasz utwór.

- Wydadzą wam singiel?!

- Tak i jeśli dobrze pójdzie, także całą płytę. Pracujemy ostro nad materiałem, mam sporo piosenek, które się spodobały i… - Tony urwał, widząc smutne spojrzenie dziewczyny. - Przepraszam, nie pomyślałem, że tobie może być przykro.

- A dlaczego? Naszą piosenkę nagra Aviii, to też sukces.

- Avicii?! - zszokował się chłopak. - Myślałem, że The Saturdays.

- A widzisz, wszechwiedzący wujek google jednak nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania - zachichotała nastolatka.

- W takim razie musisz mi koniecznie wszystko opowiedzieć! - podekscytował się Tony. - I musimy to uczcić! Przyniosłem nawet mini szampana.

         Chłopak wyciągnął z kieszeni marynarki małą zakorkowaną buteleczkę i nastolatka dopiero teraz zauważyła, że również wystroił się, jakby wybierał się na jakąś randkę. Nagle straciła cały rezon.

- Wiesz, co? Możemy szybko wypić po łyczku, ale potem ja idę na moje spotkanie, a ty możesz pędzić na swoją randkę.

- Co ty mówisz, jaką randkę? - zdziwił się szczerze Tony.

- No… tak założyłam, że się gdzieś wybierasz. Marynarka, perfumy, normalne buty…

- A co było nienormalnego w poprzednich?! - uniósł się chłopak.

- Trampki i to dość wiekowe, oględnie mówiąc.

- Dla twojej wiadomości, na randkach zawsze jestem sobą. Nie zamierzam się stroić dla jakiejś laluni, żeby zrobić dobre wrażenie.

- Spokojnie, tak tylko zasugerowałam. - Dziewczyna wyszła z ogródka na ulicę, a Tony podążył za nią.

- A ty gdzie idziesz? - zapytał, żeby zetrzeć złe wrażenie. Madzi jednak wydawało się, że nie czuje się już tak pewnie jak na początku ich konwersacji.

- Na karaoke.

- Świetnie, mogę iść z tobą?

- Nie idę sama…

- Randka?

- Nie! Dlaczego tak się tego uczepiłeś?!

- Ty też się uczepiłaś mnie, więc…

         Zapanowała jeszcze dziwniejsza atmosfera, o ile było to w ogóle możliwe. Tony nerwowo potarł kark, a Magda objęła się ramionami, żeby mieć co zrobić z rękoma.

- W takim razie odprowadzę cię do baru karaoke.

- W jakim celu?

- Jak to jakim? Bezpieczeństwa.

- Ale przecież jest jasno i jeszcze przez co najmniej dwie godziny będzie. - Magda wywróciła oczami.

- A to napady zdarzają się tylko po zmroku? Założyłaś taką seksowną kieckę i tylko kusisz los.

- Myślisz, że ta sukienka jest seksowna? - zdziwiła się nastolatka, a Tony speszył się jeszcze bardziej niż wcześniej.

- Wiesz, co? Kiedy indziej uczcimy nasze sukcesy, sąsiadko - obwieścił. - Przypomniałem sobie, że nie mogę cię odprowadzić, bo umówiłem się z Malcolmem i Samem. Uważaj po drodze. No wiesz, na gwałcicieli i psychofanki twojego chłopaka. Wiesz, że bycie sławnym jest trudne, ale bycie z kimś sławnym jeszcze trudniejsze?

         To dziwne pożegnanie zostawiło Magdę osłupiałą na środku chodnika. Odprowadziła kolegę wzrokiem i zamyśliła się nad jego słowami. Niezależnie, jakie dziwne uczucia ich łączyły, czy była to przyjaźń z domieszką irytacji, czy więcej niż niewinny flirt, Tony miał rację. Bycie dziewczyną sławnego piosenkarza było bardzo trudne i nawet miłość bez granic mogła sobie z tą przeszkodą nie poradzić.